2008

Þegar litið verður til baka á árið 2008... æi nei, á ekki bara að sleppa því? Þetta var hlaupár. Við lok 2007 tók við 2009. 2008 var aldrei til. Þetta gerðist aldrei.

Ísland vann sigur með því að tryggja sér gull í Pekingandabæ. Það vann svo hrikalegan ósigur þegar það ákvað að herma eftir skíðalýsingu Ómars frá því um árið. Hann rennir sér með þvílíkum þokka, svo hratt og örugglega. Það er unun að horfa á. Þarna fór hann á hausinn!

Vinnulega séð var árið mitt handónýtt. Næstum því. Vinn enn á flugvellinum. Það er gaman en launin eru svo slöpp að ég þarf að setja launaseðilinn í frysti til að geta lesið hann. Svo þarf ég að taka erlend lán til að geta keypt mjólk handa barninu. Ég vann í smá kvikmyndavinnu í sumar við að kvikmynda hesta hlaupandi í hringi og hoppand yfir hindranir. Ég er ennþá að reyna að fá borgað fyrir það. Stuttmyndinni var boðið að taka þátt í hátíð heima en var ekki sýnd, eins og ég komst að á síðasta degi eftir að hafa gert mér ferð heim til að vera viðstaddur. Hitti þó Papriku Steen og ákvað að ég vil vinna með henni í framtíðinni. Hitti líka Dag Kára og hann þekkti mig af einhverju námskeiði sem við vorum á saman fyrir um 20 árum. Krípí hvað sumt fólk er mannglöggt. Tók upp frábæra hljómleika með Mugison í Hollandi, bara svona "youTube rugl" eins og hann kallaði það. Tók upp tvenna Uriah Heep hljómleika og það gekk vel. Verður flott afurð ef DVDinn verður gefinn út. Svo kláraði ég fyrsta kvikmyndahandritið. Nú er bara að finna fúsan framleiðanda. Svo er nýtt handrit að rembast við að ná athygli minni. Ég kalla það The Filmmaker, svona til að byrja með. Það er sem sagt ofboðslega mikið að gera en ekkert að gerast.

Mitt persónulega líf var óspennandi, nema í október þegar afi dó, en það var spenna sem ég, hann og allir sem þekktu hann hefðu getað verið án. Fegurri manneskju var ekki hægt að finna og er missirinn því erfiðari að eiga við en ella.

2008 var vonlaust. Gleymum því bara að það hafi bara yfirleitt verið til og vonum að 2009 verð betra. Vonum að spillingarliðinu verði hent út og þessir þrír íslendingar sem eftir verða lifi í sátt við hvorn annan og landið. Ég vona svo að Híp diskurinn verði borinn fyrir augu almennings sem lepur hann upp. Svo vona ég að Undir Svörtum Sandi verði tekin upp og verði komin vel inn í eftirvinnslu í árslok. Vona að við þurfum ekki að vera í þessu bévítans basli áfram. Ég tók ekki þátt í góðærinu og hef því ekki áhuga á hallærinu heldur.

Ég óska þér, lesandi góður, gæfuríks árs. Gerum eitthvað gott úr þessu.

Innskráning á blogg

Eftirfarandi er póstur sem ég sendi á aðstandendur blog.is

Kæri viðtakandi,

Ég hef tekið eftir breytingu á innskráningu á bloggi. Stundum opna ég nokkrar bloggsíður í flipum (tabs), les og geri athugasemdir. Hafi ég verið innskráður á þeirri fyrstu, helst það á seinni síðum. Nú þarf ég að skrá mig inn á hverja síðu sérstaklega. Einnig er það breytt að endurhlaði ég síðuna nokkrum mínútum seinna, þarf ég að skrá mig inn aftur til að gera athugasemd.

Eru þetta breytingar til framtíðar? Þær gera allt ferlið þyngra og skemma mikið fyrir. Ég er sannfærður um að þetta muni hafa neikvæð áhrif á bloggið og athugasemdum, og þar með umræðum, muni fækka töluvert.

Með von um skjót svör,

Takk fyrir skemmtilegt umhverfi,

Villi Ásgeirsson

vga.blog.is

PS. Til að skrifa þessa færslu, skráði ég mig inn hér að ofan. Ég opnaði svo stjórnborðið í nýjum flipa. Þegar þangað var komið, þurfti ég að skrá mig inn aftur til að geta skrifa nýja færslu. 

PPS. Eftir að hafa skrifað þessa færslu, þurfti ég að skrá mig inn aftur til að vista. 

PPPS. Þegar færslan var vistuð, potaði ég í Refresh á bloggsíðunni til að sjá hvernig þetta liti út. Þá var ég þegar útskráður. Og nú fæ ég þetta: Vefköku notanda vantar. Vinsamlega innskráðu þig aftur. Merkilegt, þar sem ég er innskráður, samkvæmt efsta hluta stjórnborðssíðunnar. Ég þurfti því að fara alveg út og inn aftur. Og skrá mig inn aftur. Veit ekki hversu oft.

Welcome to Your World...

Tuttugasta öldin var öld tækninýjunga. Fólk fór að spá í það hvernig framtíðin yrði. Oftar en ekki var útlitið dökkt, fasismi og gerviheimur sem var hannaður til að halda fólki því sem næst heiladauðu. Við erum komin ansi nálægt þessari framtíð. Viðskipti og stjórnmál eru samtvinnuð svo að aðeins þeir ríku komast að og fá einhverju ráðið. Fólkinu er haldið rólegu, kannski dáleiddu, með sjónvarpi og endalausu áreyti. Heimurinn er ekki eins og okkur er talin trú um.

Erum við að nálgast næsta skref? Er Blade Runner, Matrix eða eitthvað álíka framtíðin? Þannig virkaði þessi auglýsing á mig. Viltu hitta Gandhi? Saknarðu afa? Viltu sofa hjá Marilyn?Fara á sýrutripp með Lennon í Sgt. Peppers búning? Ekkert mál. Við erum með lausnina. Sýndarveruleikinn er málið.

Það verður auðvelt að stjórna heiminum þegar við erum öll komin í stólinn, leikandi okkur í eigin heimi. Hvaða máli skiptir það sem er að gerast úti?

Ég vil óska Yoko Ono til hamingju með afar ósmekklega notkun á eiginmanninum sáluga.

Lennon auglýsir fartölvur

Gleðileg Jól! - Gjöf til bloggvina

Kæru íslendingar.

Ég vil nota þetta tækifæri til að óska landsmönnum öllum Gleðilegra Jóla. Þetta er hátíð ljóss og friðar, vináttu og gjafmildi. Verið góð við hvert annað og knúsið þá sem ykkur þykir vænt um.

Þar sem ég er erlendis get ég engan hitt eða knúsað. Þó vil ég bjóða bloggvinum mínum jólagjöf. Sendið mér skilaboð og ég sendi ykkur upplýsingar um hvernig þið getið náð í stuttmyndina Svartan Sand. Sum ykkar eiga hana á DVD, en fyrir ykkur hin, látið bara vita og ég læt ykkur vita hvar þið getið dánlódað henni. Þessi er að vísu í hærri upplausn en sjónvarp, svo kannski vilja handhafar DVDsins líka ná í.

Þetta er Quicktime skrá, og þarf þann spilara, eða iTunes eða iPod eða iPhone. Skráin stendur til boða fram á annan dag jóla. Munið að þetta er stuttmyndin sem kvikmyndin Undir Svörtum Sandi verður byggð á, en hún fer í framleiðslu á árinu ef orkan er með ons.

Torfbærinn við stöðuvatnið

Vinnuveitandi borgar skatt fyrir launþega. Þetta er jafn einfalt og að bankakerfið megi ekki verða 12x stærra en þjóðarframleiðsla. Af hverju var skattstjórinn að krefja óviðkomandi fyrirtæki um skatt? Spyr sá sem ekki veit.

Síðan ég byrjaði að blogga hef ég skrifað margar færslur um að stóriðja sé ekki svarið. Ég hef verið kallaður nýaldarfifl, eða þar um bil. Sjálfsagt er ég samkynhneygð fjallgrasaæta, því allt eðlilega þenkjandi fólk hlýtur að sjá að álið er málið og að án þess blasi við kreppa og alsherjar vesen á fróni. Við, fjallagrasahommarnir og -lessurnar urðum að bíta í það súra að við værum fífl og að stóriðjan myndi bjarga okkur frá því að þurfa að selja einbýlishúsin og flytja inn í torfbæi. Við vorum bara svo í skýjunum að við föttuðum það ekki, enda hryðjuverkapakk upp til hópa.

Svo kom kreppan samt. Kárahnjúkavirkjun reddaði okkur ekki, heldu dýpkaði skuldafenið. Álverð hrundi vegna minnkandi eftirspurnar. Þegar kreppan er farin og gleymd (því hún mun gleymast svo við getum endurtekið hana seinna) mun trefjaplast eða eitthvað taka við álinu og við sitjum með falleg stöðuvötn um allt hálendið, sennilega umkringd torfbæjum. Kannski að það væri best, því við virðumst ekki skilja neitt flóknara en sauðburð og mjaltir.

Það er svo einfalt að segja að þeir sem ekki digga iðnað og peninga séu gufuheilar, en þegar öllu er á botninn hvolft...

Ríkið endurgreiði Impregilo 1,3 milljarða

hugMYNDAsamKEPPNI

Kæri lesandi. Viltu sjá nafn þitt í bíómynd?

Athygli mín hefur verið vakin á því að skrifstofuhúsnæði í grennd við mig, sem staðið hefur autt í 15 ár, mun verða rifið fljótlega. Staðsetningin er skemmtileg. Lítill vegur liggur að þessu húsi. Tvær vöruskemmur sem eru í notkun standa við hliðina á því, en þar fyrir utan er ekkert nema tré að sjá. Þetta er ástæðan fyrir fyrirhuguðu rifi. Staðsetningin er afskaplega óhentug fyrir skrifstofur, en það gerir þetta auðvitað að frábærum tökustað fyrir kvikmynd.

Þetta er tækifæri sem kemur ekki oft. Ef mér tekst að hósta upp nógu góðri sögu, vil ég taka upp kvikmynd í þessu húsnæði áður en það er rifið.

Mig vantar hugmynd að kvikmynd. Ekki endlega handrit eða úthugsaða sögu. Bara hugmynd sem hefur eitthvað sérstakt. Eitthvað til að koma mér af stað.

Sá eða sú sem kemur með hugmynd sem ég get notað mun að sjálfsögðu verða minnst í kvikmyndinni. Kannski meira.

Endilega gerið athugasemdir hér að neðan og látið hugmyndirnar koma. Skiptir ekki máli hversu bjánalegar þær virðast, láttu það flakka. Hún gæti verið neistinn sem kemur skriðunni af stað. Eða þannig.

Veljum íslenskt? You too!

Það er gott að lesa um að fólk sé að versla heima og velja íslenskt. Sumir segja mér kannski að þegja, að þeir hefðu frekar viljað fara erlendis og að einhver hafi haft utanlandsferðina af þeim. Það er þónokkuð til í því. En úr því sem komið er, er gott að fólk tekur sig saman um að minnka innflutning eins og hægt er og styðja innlenda framleiðslu. Undanfarin ár voru blekking og því varla hægt að bera framtíðina saman við þau. En ef við tökum rétt á nútímanum, getur framtíðin orðið björt.

Ég hef talað um að sparka spillingarliðinu, svo ég held mig nú við annað. Sprotana. Það er ýmislegt hægt að gera. Menningin kemur í huga, því þar er ég að rembast. Ég var að klára kvikmyndarhandrit og get farið að undirbúa tökur. Þetta strandar auðvitað á peningum, eins og flest. Kvikmyndagerð er dýrasta listform sem hægt er að fara út í. Ég hef minnst á það áður, en ég fór að skoða vefsíðu Kvikmyndamiðstöðvarinnar. Sú stofnun getur séð framleiðanda fyrir 50% framleiðslukostnaðar. Allt í lagi með það, en það sem stendur í mér er að lágmarks kostnaður við myndina verður að vera 50 milljónir. Einhvers staðar las ég að Börn hafi verið gerð fyrir 200.000 dali, um 23 milljónir á núverandi gengi. Það þarf því engar stórar upphæðir ef handritið er þannig skrifað að framleiðslukostnaði sé haldið í skefjum. Kvikmynd sem kostar um 20 milljónir, er vel skrifuð og leikin á auðvitað mikið meiri möguleika á að skila hagnaði en dýrari mynd. Hún ætti líka að hafa meiri möguleika á að verða framleidd, því áhætta fjárfesta er minni.

Stærsti kostnaðariður í kvikmyndagerð eru laun. Sá kostnaður skilar sér því beint út í þjóðfélagið, a.m.k. þegar um íslenska leikara er að ræða. Filmukostnaður er einnig stór hluti, en stafræn tækni er nú komin á það plan að hægt er að sleppa filmum alfarið án þess að það komi niður á gæðum. Ég myndi því vilja sjá fleiri kvikmyndir fyrir þann pening sem til er. 4-6 kvikmyndir á ári er gott fyrir okkar litla þjóðfélag, en hvað ef við gætum þrefaldað þá tölu? Þar með værum við komin með þrefalt meiri möguleika á tekjum, hérlendis og erlendis, fyrir sama tilkostnað. Ég tala ekki um þau menningarverðmæti sem myndu skapast.

Gott kvikmyndahandrit er ekki bara grunnurinn að kvikmynd. Það er góð saga, og sem slík ætti hún að geta virkað sem bók. Þetta sést oft erlendis, þar sem bækur eru skrifaðar upp úr handritum og gefnar út um það bil sem myndin er frumsýnd. Íslendingar eru duglegir við að skrifa, og það sem meira máli skiptir, gæði íslenskra bókmennta eru með því besta sem gerist. Eins og sést hefur á útgáfum erlendis undanfarið eru íslenskar bækur vinsælar í Evrópu. Er ekki spurning með að stórefla þýðingar og markaðssetningu á íslensku menningarefni, bókum, kvikmyndum og tónlist, erlendis? Eins og kerfið er nú, eru allir að vinna í sínu horni. Hvað er væri til stofnun eða fyrirtæki sem hjálpaði íslendingum að koma sínu efni að heima og heiman? Málið er ekki bara að við veljum íslenskt, heldur er um að gera að fá útlendinga til þess líka.

Jólaverslunin færist heim

Draumaflokkurinn minn

Það er svo sem gott og blessað að Framfaraflokkurinn sé orðinn til, en ég hef það á tilfinningunni að hann njóti ekki almenns trausts. Þannig var það líka með Íslandshreyfinguna fyrir síðustu kosningar. Ég held að þa séu tvær aðalástæður fyrir því að fylgið hafi verið innan við 5%. Fólk var hrætt við að atkvæðið félli dautt vegna 5% reglunnar og stóriðjan átti marga fylgjendur og fólk var hrætt um að hreyfingin væri samtök græningja og fjallagrasatínslufólks. Hér að neðan er það sem ég vildi sjá í einum flokki. Efast um að hann sé til.

 

1. Sýna fram á að stóriðjan sé ekki sú töfralausn sem haldið var fram. Nú þegar álverð er komið niður fyrir viðmiðunarmörk eru Kárahnjúkar sennilega reknir með tapi. Það væri því betra að setja eggin í fleiri körfur í framtíðinni. Við erum ekki að tala um fjallagrös eða nýaldarfegurð. Það borgar sig í beinhörðum peningum að breyta áherslum.

 

2. Innganga í ESB getur ekki verið á dagskrá eins og er. Við erum í allt of veikri stöðu til að semja. Það er betra að koma okkur út úr þessari kreppu og tala svo, ef við teljum þörf á. Sumir tala um að með ESB aðild hefðum við meiri völd innan sambandsins. Með 2-3 evrópuþingmenn af 700, efast ég um það.

 

3. Það verður að fara fram skilyrðislaus og hlutlaus rannsókn á hruninu og aðdraganda þess. Ekki þetta yfirborðsklór sem nú er í gangi.

 

4. Við getum ekki sagt já og amen við kröfum breta og hollendinga í Icesave málinu. Vissulega brást íslenska kerfið, en þarlend yfirvöld vissu meira en íslenskur almenningur. Þar fyrir utan er notkun hryðjuverkalaga óásættanleg og ber okkur að gera athugasemd við það ferli.

 

5. Skoðuð verður einhliða upptaka erlends gjaldmiðils. Það getur verið evra, dollar, norsk króna eða hvað sem er. Það mál yrði að skoða vel áður en ákvörðun er tekin.

 

6. Stóreflt samstarf við Norðurlöndin.

 

7. Ísland verði tekið af lista hinna viljugu þjóða og lýsi sig spillingarlaust og sjálfstætt ríki.

 

8. Kosningalögum verði breytt. 5% reglan látin fara og kosið verði um fólk, ekki flokka.

 

9. Heilbrigðisþjónusta og menntakerfi fái þá fjárveitingu sem þörf er á, hugsanlega á kostnað utanríkisþjónustu og annarar yfirbyggingar ríkisins. Þessi þjónusta verði áfram í höndum ríkisins, ekki komi til greina að einkavæða hana.

 

10. Bankar og önnur ríkisfyrirtæki sem ekki fara beint með almannaheill verði einkavædd að nýju, en það gerist sjálfkrafa með útgáfu hlutabréfa á almennum markaði. Engum einum aðila verði gert kleyft að kaupa meirihluta, nema með því að kaupa bréfin á almennum markaði á þeim kjörum sem markaðurinn ákveður.

 

Svona u.þ.b. er mitt draumaframboð. Er þessi flokkur til? Er þetta hægri eða vinstri?

Framfaraflokkurinn fær listabókstafinn A

Ég er með verkefni fyrir málara

Núna er ég að vinna við að koma kvikmyndinni Undir Svörtum Sandi í framleiðslu. Í einu atriðinu hangir málverk af aðalpersónunum tveimur uppi á vegg. Þetta smellpassar auðvitað við þessa setningu úr fréttinni, "Mikilvægt er einnig að tekið sé tillit til þess í styrkveitingum borgarinnar að landamæri milli listforma og menningarheima hafa opnast og að stöðugt koma fram nýjar tjáningarleiðir í listum."

Þetta verður eflaust eitt af skemmtilegum verkefnum í kring um kvikmyndagerðina.

Vilja bæta aðstöðu fyrir listamenn

Óli Alexander

Bækurnar um Óla Alexander voru meðal þeirra fyrstu sem ég las. Ég var nýlæs og sökk mér ofan í þær. Gat ekki hætt. Heimurinn sem hann lifði í, hann sjálfur og aðrar persónur virkuðu svo ljóslifandi að ég hafði aldrei kynnst öðru eins. Anne-Cath Vestley er sennilega að hluta til ábyrg fyrir því að ég fór að lesa af staðaldri.

Annars er það skemmtilegt hvernig ég lærði að lesa. Ég var í Ísaksskóla í sex og sjö ára bekk. Við lærðum stafina, einn af öðrum, en þó gat ég ekki lesið setningar. Ég var í heimsókn hjá vinkonu minni sem bjó í bakhúsi við Hverfisgötuna. Að vísu varð ég alltaf að segja fólki að hún væri systir mín því það var svo hallærislegt að eiga karlkyns vin. Við vorum að leika okkur, ég sex og hún sjö. Á borðinu lá skólabók og ég rak augun í hana og skildi hvað stóð framan á henni. Ég tók bókina upp og opnaði. Ég las einhverja línu, svo aðra og loks heila blaðsíðu. Ég var allæs, bara svona allt í einu. Ég kvaddi hratt, hljóp heim og öskraði, mamma, mamma, ég kann að lesa!

Það kom mér á óvart að bækurnar um Óla Alexander virðast ekki vera fáanlegar á ensku og hollensku. Mig langaði að kaupa þær handa Mats, þótt hann sé ekki nema tæplega tveggja. Hann gæti þá lesið þær þegar þar að kemur. Ætli ég verði ekki bara að sjá til þess að íslenskukunnátta hans verði slík að hann geti lesið gömlu bækurnar mínar. 

Anne-Cath Vestly látin