Væluskjóður!

Skemmtanaiðnaðurinn hefur verið duglegur að barma sér og hágráta yfir því hvað heimurinn er vondur. Við erum öll þjófar, aumingjar sem viljum allt fyrir ekkert. Stelum öllu steini léttara, svo að tónlistarmenn þurfa að éta það sem úti frýs. Og þeir sjá það sem úti frýs, því þeir eru neyddir til að fara út á götu og glamra á gítarinn í frostinu með hor í nös, vonandi að vegfarendur hendi í þá tíkalli af og til. En við erum þjófar, svo líkurnar á því eru hverfandi. Listamenn eru dæmdir til að deyja úr kulda og hor í þakherbergi, einir og yfirgefnir.

Nú er heimurinn að taka upp ACTA lögin sem leyfa þessum fórnarlömbum þjófanna að fangelsa fólk fyrir að dánlóda myndum, tónlist og hverju sem hugsanlega var skapað af öðru fólki. Það er lögbrot að birta brot úr lagatextum í tölvupóstum og á bloggum. "Imagine no possessions, I wonder if you can" Þar hafiði það. Það eru harðari viðurlög við því að ná sér í eitt lag á netinu án endurgjalds, en að nauðga 13 ára dóttur nágrannans. Hvaða skilaboð er verið að senda? Er heimurinn að verða algerlega sturlaður?

Svo heyrði ég dæmi um að aðstandendur hafi þurft að borga STEFi fyrir að mega góðfúslega spila lög eftir listamanninn látna. Hvert fara þeir peningar? Og ef ég er að klippa myndbönd sem ég tók sjálfur og þarf harðan disk, fer hluti verðsins til STEFs sem makarr fyrst krókinn sjálft og útdeilir afganginum á aumu listamennina sem ekkert höfðu með verkefnið mitt að gera.

En bíddu. Eru listamenn að fara á hausinn? Verður heimurinn tónlistarlaus innan skamms? Svarið virðist vera nei. Meiri tónlist er gefin út nú en nokkru sinni fyrr. Hagnaður er meiri en nokkru sinni. En samt á að taka okkur kverkataki og stinga í steininn. Ég hef ákveðið að verði ACTA að lögum, mun ég hætta að kaupa tónlist og kvikmyndir. Hér er athyglisverð mynd sem sýnir þróunina undanfarin ár. Smellið þar til lesanleg stærð fæst.

 Þess má geta að ég hætti að næla mér í forrit þegar Apple setti upp App Store fyrir tölvur. Pages, sem er svipað og Word, kostar 16 evrur. Final Cut Pro, sem áður var 1000 evrur, kostar nú 240. Þetta er málið. Það tekur því ekki að stela þessum forritum, og salan eykst.

Hakkarar réðust á vef ráðuneytis

Fullkomið fyrir mig!

Ég hef verið að leita að svona húsi. Hef ekki verið mjög virkur, því ekki er ég á landinu. En mig vantar svona hús. Hugsanlega þetta hús. Hverjir eru nýju eigendurnir?

Málið er að ég gerði stuttmynd á Íslandi fyrir nokkrum árum, eins og bloggvinir og aðrir kannski muna. Sagan var of stór í stuttmynd, svo ég skrifaði handrit í fullri lengd. Fékk ofsalega jákvæð viðbrögð frá því fáa fólki sem fékk að lesa. Hefði hugsanlega komið verkinu í framkvæmd og gert kvikmynd, ef ég hefði ekki verið að rolast í útlandinu. Hvað gera bændur ef þeir eru langt frá sveitinni sinni? Þeir skrifa sögu, svo ég fór í það að breyta þessu í bók. Hefur gengið ágætlega, þó að daglegt líf eigi það til að flækjast fyrir.

Sagan gerist á nokkrum tímaskeiðum í íslandssögunni. Hér á eftir er upphafskaflinn úr bókinni. Gerist í þessu (eða svipuðu) húsi. Afsakið enskuna, en ég fór víst að skrifa þetta á því tungumáli. Þetta er hugsanlega klúðurslegt, en það er bara þannig með verk í vinnslu.

1947

The storm had been raging all night. Thunderstorms were rare, but tonight was different. Like God wanted to show that he wasn’t happy. Like He wasn’t ready for the gift He would receive tonight.

 

The big house was dark, with just a couple of table lamps keeping total darkness away. The entrance was grand. Heavy furniture that had been picked for style rather than function. She was standing on the top of a central staircase, looking like a ghost with her light silk bathrobe. One nostril bleeding, soiling the perfectly white silk. She looked back quickly, saw him approaching and grabbed the heavy wooden rail. She stumbled down the stairs, almost falling. He followed slowly, like he knew she wouldn’t get away. One foot reached the floor and she looked back. He was standing at the top of the stairs. Took the first step down. She ran towards the large front door and tried to open it. It was locked. They never locked it. She tried frantically, but there was no point. It was locked and it would have taken an elephant to force it open.

 

She slowly turned around. He was at the bottom of the stairs now, holding the gun at his hip like a gunslinger from a bad western. It didn’t suit him, she thought. He wasn’t the gangster type. She looked at the antique bowl on the dresser. He had bought it for her at an auction a few years back. She hadn’t liked it. She wasn’t into this over-decorated stuff, but now she wanted it more than anything. She needed the contents. The keys. It was just out of reach. If she’d run for it, he might panic. She would never make it. Get the keys, back to the door, key in the keyhole, turn, open the door and go outside. No, she had to use reason. See what he wanted. Why he was doing this? Was it for the slender silhouette, smoking a cigarette at the top of the stairs? Nothing had been the same since she arrived.

 

He looked at the keys and smiled. Smiled, but his eyes were not happy. Moved closer to her. She thought it was a tear in his eyes, but it never came. He wouldn’t cry for me, she thought. He wouldn’t cry for anything. Not anymore. He had changed.

 

Her hand moved slowly down her side, finding the pocket of the bathrobe. Her hand slipped into the pocket. He moved closer, raising the gun. Her hand found something. She raised it.

‘Are you looking for this, dear?’ she said as a single shot echoed though the hallway. 

Hús Hannesar Smárasonar selt

Steve Jobs - snillingur

Fyrsta Apple tölvan sem ég komst í kynni við var upphaflegi Makkinn hjá vinkonu mömmu. Fórum þangað í heimsókn og þarna stóð hann. Lítill skjárinn í svart-hvítu. Ég fékk að leika mér með tölvuna og reynslan skildi eitthvað eftir sig.

Systir mín var seinna með Makka á heimilinu. Frábær tölva. Ég átti auðvitað PC ens og allir, en Makkinn hafði eitthvað sem ég gat ekki útskýrt.

Það var svo 2004 að ég fór að læra kvikmyndagerð. Þurfti Makka til að geta notað Final Cut Pro. Keypti notaðan PowerMac. Ég myndi auðvitað nota ThinkPad tölvuna í allt annað, enda ein af betri gerðunum með skjá í hárri upplausn og fleira gott. Örfáum vikum seinna var eg hættur að nota IBM tölvuna og var farinn að nota Makkann í allt. Ekki bara klippingar.

Ég þurfti ferðatölvu og keypti mér tólf tommu PowerBook. Besta tölva sem ég hafði átt. Hún var notuð einhverja klukkutíma á dag í sex ár og aldrei hikstaði hún. Hún var seld siðasta sumar þegar ég keypti MacBook Pro. Ég sakna gömlu tölvunnar og sé eftir að hafa selt hana. Ekki að hún nytist mikið í dag. Hún myndi ekki ráða við forritin sem ég er að nota í dag, en hún var orðin vinur. Sex ár er langur tími og hún klikkaði aldrei.

Það er erfitt að útskýra hvað gerir Makkann svona sérstakan. Betra viðmót? Fallegri hönnun? Það að hlutirnir virka bara? Ég náði mér í Final Cut Pro X um daginn. Var forvitinn. Allir virðast hata þetta forrit. Allt of mikil breyting frá síðustu útgáfu. Allt of einfalt. Vantar í það. Er leikfang, ekki "pro". Ég varð að prófa. Ég horfði á skjáinn og skildi ekkert. Hafði gert stuttmyndir, myndbönd og klippt heilu hljómleikamyndirnar á Final Cut Pro, en ég sat bara og horfði á skjáinn. Beit þó á jaxlinn, skrifaði örstutt handrit, hringdi í leikkonu og við tókum upp stuttmyndina White Roses. Tók mig hálfan dag að læra grunninn í nýja klippiforritinu og klára myndina. Gerði svo tónlistarmyndband um helgina. Ég skyldi nota Final Cut Pro X, ekki eldri útgáfuna. Það virkaði vel og eftir þessi tvö verkefni hef ég engan áhuga á að fara til baka. Það nýja er leiðin fram á við.

Og svona var Steve Jobs. Aldrei hræddur við að taka skref fram á við. Fólk horfðu stundum í forundran, hvað er hann að gera? Þetta verður flopp. Og vissulega klikkaði hann af og til. En fyrirtækið sem hann byggði upp, tölvurnar, stýrikerfið. Steve breytti heiminum með því að fara slóðir sem engum datt í hug að fara, taka áhættur sem hefðu getað sett hann og Apple á hausinn. Hann hafði sýn, trúði á hana og kom henni í framkvæmd.

Steve Jobs verður saknað. Hvernig mun Apple breytast? Hvaða áhrif mun fráfall hana hafa á okkur Apple notendur? Sjáum til.

Læt myndbandið fylgja með.

 

Afsaka innsláttarvillur og annað. Skrifaði þetta hratt og fór ekki yfir, því ég er að verða of seinn í vinnu!!! 

Steve Jobs látinn

Bull...

Nýji iFónninn lýtur eins út og sá gamli. Hann er með sömu skjáupplausn, eftir því sem ég best veit. Hann heitir það sama, fyrir utan essið. Held að það sé allt sem þessir símar eiga sameiginlegt. iPhone 4S er nýr sími. Svikin eru að nota sömu skel og kalla hann 4S, frekar en 5.

Hvað um það. Ég var að gera myndband og læt það fylgja með. Fyrir áhugasama get ég deilt iPhone skrá.

 

iPhone-aðdáendur illa sviknir

Vegasalt

Ég man þá tíð þegar "hægri" menn voru í ríkisstjórn. Allt sem hægt var að einkavinavæða var einkavinavætt. Vinahringurinn endaði í bankakerfi sem var 11 sinnum stærra en hagkerfið og steypti landinu í dýpstu kreppu síðan fyrir stríð. Og landið okkar hefur séð ansi djúpar kreppur. Voru það ekki hægrimenn sem töngluðust á því að vinstrimenn kynnu ekki að fara með peninga?

Þeir töluðu um að við þyrftum að vernda landið fyrir óæskilegum útlendingum. Sögðu það kannski ekki hreint út, en létu það allavega ekki fara í taugarnar á sér þegar fólki var hent úr landi eftir áralangt hringl í kerfinu. Þeir berjast á móti ESB aðild með öllum ráðum. Björn kom okkur þó í Schengen og opnaði þannig landið fyrir hverjum sem koma vildi, nema kannski brúna fólkinu úr þriðja heiminum.

Hægrið studdi stríð sem allir hefðu átt að sjá að byggt var á lygum. Var það af því að Davíð var besti vinur bandaríkjaforseta eða hékk eitthvað annað á spýtunni?

Allir vilja verðtrygginguna burt, en enginn tekur af skarið. Sjálfstæðisflokkurinn hafði 17 ár til að gera eitthvað í málinu, en var of upptekinn við annað.

Það er auðvelt að setja út á hægrið eftir 17 ára setu í ríkisstjórn. Sjálfstæðisflokkurinn skildi við landið í rúst. Vandinn er þó að vinstri stjórnin er ekki að standa sig neitt betur. Verðtryggingin lifir enn, við studdum innrásina í Líbýu, heimilin eru mergsogin af bönkunum, nýju stjórnarskránni er stungið undir stól eins og skýrslunni um stöðu bankanna forðum. Það skiptir engu hver er í stjórn. Pólitíkusar hugsa fyrst og fremst um sjálfa sig. Henda svo í okkur einhverri mylsnu fyrir kosningar svo þeir missi ekki vinnuna.

Núverandi kerfi þar sem stjórnmálaflokkar skiptast á að ráðskast með almúgann virkar ekki. Vegasaltið fer upp en svo kemur maður niður á rassinn og andstæðingurinn fer upp. Það er allt í lagi, því við förum upp næst. Á meðan við erum í stjórnarandstöðu, vitum við allt betur. Þegar við fáum tækifæri til að breyta einhverju, gerist ekki neitt.

Hér er hugmynd. Ekki ný, en kannski verð að skoða. Við kjósum fólk á þing. Enginn er í stjórn. Engin stjórnarandstaða. Fólk er inni á þingi fyrir kjósendur. Allir þingmenn geta lagt fram frumvörp og allir þingmenn geta kosið um frumvörpin. Ekkert hægri, ekkert vinstri. Engir flokkar. Bara fólk sem kosið var af öðru fólki.

Læt litla stuttmynd sem ég gerði um helgina fylgja með, fyrst ég minntist á stríði sem við studdum þegar við gengum í hóp hinna undirgefnu.

 

Þakkar fyrir að salur Alþingis sé ekki stærri

Upprisa?

Spurning með að fara að blogga aftur, en er þetta rétti vettvangurinn?

Kvikmynd í stofu

Allt heitir stofa nú til dags, en hvað um það. Það er talað um útflutning, tölvuleiki og tónlist, en hvað með kvikmyndir? Fátt kynnir land betur en kvikmynd. Ég vil sjá kvikmyndir styrktar og kynntar. Og hananú!

Markmið að efla ímynd og orðspor Íslands

Bjánaleg færsla um bjánalegt mál

Mig vantar peninga. Ég seldi einhverjum dólgi lykilinn að húsinu mínu á 100.000 kall. Lánaði honum líka 60.000 fyrir kaupunum. Ég borga svo 1000 kall í hvert skipti sem ég þarf að komast inn. Góður díll, er það ekki?

Hvað er fólk að hugsa?

Opinber fjármögnun

Guðfaðir Búsáldabyltingarinnar kveður (konuna)

Dennis Hopper er einn af uppáhaldsleikurum mínum. Hann er kúl og fyndinn. Hann fann líka eiginlega upp slagorð búsáhaldabyltingarinnar, helvítis fokking fokk. Man eftir því þegar hann lét ein flottustu orð kvikmyndasögunnar út úr sér í myndinni Blue Velvet eftir David Lynch. Hann var eitthvað að pirrast og öskraði "fuck that fucking fuck!" Við sem horfðum sprungum auðvitað á staðnum. Ég gat því ekki annað en hugsað um hann meðan fólk var að æpa niðrí bæ í von um að eitthvað myndi breytast á Íslandi.

En af hverju að skilja eftir 14 ár, á dánarbeðinu? Hvað hefur kélla verið að gera sem fer svona illa í deyjandi manninn? Maður veit það svo sem ekki. Utanaðkomandi vita svo sem aldrei hvað er að gerast innan veggja heimilisins. Hjónabönd fara í hundana, jafnvel eftir 14 ár. Ojá, þau gera það.

En það sem gerir alveg út af við mig er að hann vill sameiginlegt forræði. Húmorinn í lagi þrátt fyrir að maðurinn með ljáinn sé farinn að breima í garðinum. 

Það er því ekki hægt að segja neitt annað en helvítis fokking fokk um ástand hans núna. Respect, man!

Óskaði eftir skilnaði á dánarbeðnum

Geisp...

Ég reyni að tuða ekkert allt of mikið, en ég læt mig hafa að tuða núna. Þetta forrit, gera ljóta feita og bólugrafna manneskju fallega er svo gamalt. Það hafa verið gerðar þúsund seríur um allan heim sem allar eru eins. Þetta er auðvitað sjónvarpsefni sem fólk horfir á, nennir kannski ekkert endilega að horfa, en er ekki alveg nógu leiðinlegt til að skipta um stöð. Öll erum við með minnimáttarkomplexa og við horfum á þetta venjulega fólk verða fallegt og hugsum að svona viljum við líka verða. Þetta er svona séð og heyrt dæmi, ekkert innihald, en fólk virðist falla fyrir þessu.

Það er svo mikið að gerast á Íslandi. Heil þjóð í hremmingum. Hvernig væri að skoða hvernig kreppan er að fara með fólkið í landinu? Það er svo mikið af skemmtilegu og áhugaverðu fólki. Sagan okkar er full af dramatík sem virkilega gaman væri að heyra um. Gamla Ísland, land ómaganna, er að hverfa. Fólkið sem fæddist í torfbæjum er að hverfa. Við erum að verða of sein að ná því fólki á filmu. Ef ég væri á Íslandi, eða einhver nennti að styrkja mig... 

Íslendingar í yfirhalningu