Into The Real kvikmyndað

Ég er að dunda mér við að gera myndband fyrir þessa stelpu. Hún heitir Julia Noack og býr í Berlín. Flott lag, frábær karakter og ég held að myndbandið verði skemmtilegt. Þetta gekk að vísu svolítið brösuglega. Ég sótti hana klukkan 6:45 að morgni með það í huga að kvikmynda hana í fyrstu sólargeislunum, en göturnar eru svo mjóar og húsin svo há í Amsterdam að við sátum í skugganum. Ég notaði þá bara tækifærið og tók myndir af henni. Hún þurfti svo að vera mætt í útvarpsviðtal korter í átta, svo við urðum að hætta um það leyti sem sólin lér sjá sig.

Svo ætluðum við að taka upp atriði kvöldið eftir, en það klikkaði vegna anna. Notuðum því daginn. Við tókum upp helling framan við grænan skerm, vonandi að þetta yrði nothæft. Þegar við vorum rétt að byrja sá ég bandið, nýtt, öðruvísi og betra fyrir mér í hausnum. Vandamálið gerði það að verkum að myndbandið verður betra.

Henti laginu inn hér til hliðar. Njótið.

 

Afsakið annars að ég nenni ekki að blogga um pólitík þessa dagana. Það breytist hvort eð ekkert. 

Skyrta

Þarf að vinna í kvöld. Þurfti að þvo skyrturnar svo ég lykti ekki eins og þurfalingarnir sem nappa stubbum úr sandbökkunum utan við flugstöðina.

Hefði orðið áttræður í dag

Afi minn, Guðgeir Sumarliðason, hefði orðið áttræður í dag. Ég man eftir glottinu í augunum þegar hann sagðist vera með skemmtilega hugmynd um það hvernig hann vildi halda upp á það. Þetta var í ágúst í fyrra, um það bil sem myndin til hliðar var tekin. Hann greindist með krabbamein vorið 2006. Átti ekki að lifa það ár, en afi var alltaf sterkur og lifði ekki bara 2006, heldur 2007 líka. Það dró af honum, en á tímabili virtist ekkert ætla að koma í veg fyrir að hann næði að halda upp á afmælið í dag. Það varð þó ekki. Hann lést í október.

Ein síðasta minningin sem ég á með honum er ávarp forsætisráðherra. Við stóðum í eldhúsinu, ég, hann og amma. Viku seinna fór ég aftur til Hollands og viku eftir það var hann farinn. Okkar allra síðasta stund saman var erfið. Við vissum að hann ætti ekki langt eftir, en hann hafði alltaf kvatt með brosi, við sjáumst næst. Ekki í þetta síðasta skipti. Hann var hálf sofandi í stólnum sínum, tók í höndina á mér og vildi ekki sleppa. Mér fannst við standa þarna í langan tíma. Við vissum báðir að þetta var okkar síðasta stund saman. Það lá einhvern vegin í loftinu. 10 dögum seinna var ég kominn heim aftur til að bera hann til grafar.

Margir íslendingar hafa flutt af landi brott eftir hrunið. Enn fleiri eru sennilega að spá í það. Ég flutti í burtu fyrir mörgum árum. Fórnaði mörgum árum sem við hefðum getað verið saman, gert upp fortíðina og kynnst hvorum öðrum sem fullorðnir menn. Það er svo auðvelt að fara, svo erfitt að vera farinn. Maður er alltaf á leiðinni heim, en áður en maður veit af eru 15 ár liðin og fólkið manns farið. Á endanum er kannski ekkert eftir sem dregur mann heim til Íslands. Kannski hafa börnin manns ekkert með þetta land að gera og koma aldrei heim.

Til hamingju afi, hvar sem þú ert. Ég hugsa til þín og mun alltaf gera það. 

Athugasemd vegna myndar

Ef notuð er mynd með merkjum flokkanna, er þá ekki sjálfsagt að leyfa L-listanum og Borgarahreyfingunni að vera með? Ég skil að þeir flokkar sem sýndir eru eiga menn á þingi, en það er mikilvægt að stærsti fjölmiðill landsins geri ekki upp á milli framboða rétt fyrir kosningar.

Fylgi Framsóknarflokks minnkar

Nei, við seljum bara pylsu með öllu

Okkur var talin trú um að Ísland væri lýðræðisríki. Annað hefur komið á daginn. Það sem kom sumum sjálfsagt á óvart var að Sjálfstæðisflokkurinn, þessi þarna hægra megin sem kenndi sig við frjálshyggju og allt það, var lengst frá lýðræðinu. Það voru ekki kommarnir sem vildu taka af okkur völdin. Nei, það voru mennirnir sem kenndu sig við sjálfstæði. (Tek fram að þessi færsla er ekki um ESB).

Þegar þegn frjáls lýðræðisríkis kýs til þings, á sá ekki að fá að ráða hvað hann kýs? Er það ekki undirstaða lýðræðis? Af hverju er Sjálfstæðisflokkurinn að berjast gegn sjálfsögðum mannréttindum íslendinga? Hvað liggur á bak við þá ákvörðun að segja okkur hvað við eigum að kjósa og hundsa svo það eina sem við höfum, útstrikanir?

Eftir það sem á undan er farið, skil ég ekki að það sé nokkur eftir sem getur hugsað sér að kjósa þennan ólýðræðislega og óábyrga flokk yfir sig. 

Persónukjör ekki lögfest nú

Kostaði mig svefninn

Ég var að vinna í nótt. Vél frá Pronair átti að fljúga til Marseilles með bullur eftir fótboltaleikinn í Amsterdam. Brottför var áætluð klukkan 1:30 í nótt. Starfsmenn Marseilles flugvallar voru í verkfalli, svo við biðum og biðum. Drukknir frakkarnir sem ekkert tala nema málið sem mamma þeirra kenndi þeim voru orðnir óþolinmóðir, því við gátum ekkert sagt þeim. Um þrjú leytið fengum við þær fréttir að búið væri að opna flugvöllinn, svo við drifum liðið útí vél og sendum það af landi brott. Ég var kominn heim korter í fimm, tveimur tímum áður en barnið vaknaði og vakti mig.

Þetta væri ekki svo slæmt, ef ég hefði ekki verið að taka upp tónlistarmyndband í fyrrinótt. Þá svaf ég í þrjá tíma. Spurning hvort ég halli mér áður en ég mæti í vinnu seinna í dag. En það er svo mikið að gera... Sennilega læt ég það ekki eftir mér.

En hvað um það. Auðvitað eru frakkarnir sér á báti hvað verkföll varðar, en kannski sýnir þetta að ekki er allt í sólskinsljóma í ESB landi. 

Verkföll um allt Frakkland

Grænmetisæta?

Svo er fólk ennþá hissa þegar ég segist vera grænmetisæta.

Ég hætti að éta két fyrir mörgum árum þegar kom í ljós að kýr eru látnar éta kýr í mjöli því það er eitthvað ódýrara en að gefa þeim kýrvænt fóður. Hér á meginlandi Evrópu lifa dýr við hroðalegar aðstæður. Milljón kjúklingar sitja saman með nefið í annars rassi því það er ekkert pláss til að hreyfa sig. 

Svín eyða sínu lífi í stýjum og sjá aldrei dagsljósið, nema kannski síðustu 24 tímana sem það tekur að keyra þau í sláturhúsið. Þau eru nefninlega oft flutt þúsundir kílómetra til slátrunar svo það megi setja á þau Made in... miða þess lands sem best er að eiga við skattalega séð, eða gefur möguleika á nafni eins og Parmaham eða eitthvað álíka. Oft lifa þau ferðina ekki af vegna þorsta eða hnjasks. Það er í raun sama hvar drepið er niður, alls staðar er framkoman við skepnurnar til háborinnar skammar. Um daginn heyrði ég af kjúklingabúi sem var að byggja nokkurra hæða hænsnahús fyrir 10 milljónir kjúklinga. Það kom víst betur út peningalega séð. Svo hef ég ekki einu sinni minnst á andalifrarkæfuna sem ekki er hægt að framleiða nema pynta dýrin til dauða.

Þessi frétt gerir ekkert nema styrkja mig í þeirri trú að ég hafi tekið rétta ákvörðun fyrir öllum þessum árum. Ég er ekki á leiðinni í fleskið á næstunni. Ætli ég eigi nokkurn tíma eftir að styðja þennan atvinnuveg aftur? 

Grísir soðnir lifandi í Svíþjóð

Þökk sé Bob og Bono? - Nýlendustefna okkar tíma.

Í Afríku er nóg af gulli og demöntum, olíu og ræktarlandi. Þetta ætti því að vera ein ríkasta heimsálfa á jörðinni. Þó er hún sú fátækasta. Fáir búa við verri kjör en þeir sem vinna við það sem best gefur af sér, demantagröft og olíuvinnslu. Vesturlönd sjá til þess að Afríka haldist fátæk. Við viljum auðlindirnar á okkar kjörum og okkar skilmálum.

Þegar hinn almenni vesturlandabúi fær nóg og fer að rífa kjaft, er farið af stað með söfnun svo byggja megi trúboð sem útbýta hrísgrjónum og fiskimjöli svo fólkið þurfi ekki að drepast alveg. Í staðinn er því kennt hvernig Guð skapaði heiminn á viku og hvernig sonur hasn kom til að bjarga oss frá illu. Þeim líka.

Þetta virkar ekki. Afríka er jafn fátæk og hún var fyrir LiveAid hljómleikana í júlí 1985. Það er sama hversu mikið við gefum, það dugar ekki til. Ég get gefið fátækum manni að borða daglega, en ef ég gef honum ekki tækifæri til að bjarga sér sjálfum, mun hann koma á hverjum degi og biðja um meira.

Drop the Debt virtist vera falleg hugmynd. Loksins átti að fella niður skuldir svo afríkuríkin gætu byrjað upp á nýtt og komið sér upp úr skuldafeninu. Live8 var sett upp 2005, Bob Geldof barðist af krafti og Bono lét auðvitað sjá sig, enda sér hann sig sem einhvern mannúðarmessías (í boði BlackBerry). Pólitíkusar töluðu um bjartari framtíð og jafnrétti ríkjanna. En hvað gerist? Pólitíkusar og stjórnendur stórfyrirtækja geta ekki verið góðir, þeir geta ekki fellt niður skuldir og látið það duga. Nei, hugsunarhátturinn "what's in it for me" verður seindrepinn.

Til að skuldir verði felldar niður, verður viðkomandi land að taka upp vestræna viðskiptahætti. Fella niður innflutningstolla, því það er svo gott fyrir frjáls viðskipti. Eftir áratuga fátækt er kannski um 70% landsmanna kotbændur. Þeir framleiða korn og hrísgrjón og selja á mörkuðum nálægt heimilinu. Þegar öll innflutningshöft eru fjarlægð, fyllist markaðurinn af niðurgreiddum landbúnaðarvörum frá Evrópu og Bandaríkjunum. Okkar vörur eru ódýrari því ríkið er þegar búið að greiða hluta framleiðsluverðsins. Kotbændurnir geta ekki keppt, bregða búi og flytjast í fátækrahverfi í útjaðri stórborganna. Hefur líf þeirra batnað við að ríkið losnaði við skuldirnar? Nei, þvert á móti.

Þegar megnið af fátækum kotbændunum eru farnir á hausinn og fluttir burt, er það einfalt og ódýrt fyrir stórfyrirtæki á vesturlöndum og í Kína að kaupa upp heilu löndin í Afríku. Það kemur sér vel eftir 10-20 ár að eiga mikið ræktarland, því við horfum fram á gríðarlega fjölgun mannkyns, fólks sem þarf að éta. Ofan á það bætist græna hreyfingin sem heimtar græna orku. Biofuel verður að framleiða og þá þarf mikið flæmi lands.

Það er því engin tilviljun að stórfyrirtæki, og jafnvel erlend ríki, séu að kaupa upp land í Afríku akkúrat núna. Þetta er fjárfesting til framtíðar.

Kínverjar kaupa upp Afríku í kreppunni

Má ljós þeirra skína?

„Þau eru rétt að koma fram og hafa ekki haft mikil tækifæri til að kynna sig, og hafa reyndar almennt mjög stuttan tíma til þess,“ segir Ólafur Þ. Harðarson á MBL.is um nýju framboðin. 

Nýlega las ég á bloggi Birgittu Jónsdóttur að fjölmiðlar hafi ekki látið sjá sig á fundi Borgarahreyfingarinnar nýverið. Ef við viljum ekki áframhaldandi spillingu, verðum við að skoða nýju framboðin í fullri alvöru. Ekki vera hrædd við að atkvæðin falli dauð. Betra er dautt atkvæði en það sem vinnur gegn kjósandanum. Þar fyrir utan, ef nógu margir kjósa litlu framboðin, verða þau ekki svo lítil og atkvæðin munu lifa góðu lífi. 

Ég skora á Moggann og aðra fjölmiðla að vera algerlega hlutlausir í umfjöllun sinni, a.m.k. fram að kosningum. Ekki láta eins og sum framboð séu ekki til, eins og gerðist með Íslandshreyfinguna síðast.

Ekki hægt að afskrifa neina lista

Geisp...

Ég reyni að tuða ekkert allt of mikið, en ég læt mig hafa að tuða núna. Þetta forrit, gera ljóta feita og bólugrafna manneskju fallega er svo gamalt. Það hafa verið gerðar þúsund seríur um allan heim sem allar eru eins. Þetta er auðvitað sjónvarpsefni sem fólk horfir á, nennir kannski ekkert endilega að horfa, en er ekki alveg nógu leiðinlegt til að skipta um stöð. Öll erum við með minnimáttarkomplexa og við horfum á þetta venjulega fólk verða fallegt og hugsum að svona viljum við líka verða. Þetta er svona séð og heyrt dæmi, ekkert innihald, en fólk virðist falla fyrir þessu.

Það er svo mikið að gerast á Íslandi. Heil þjóð í hremmingum. Hvernig væri að skoða hvernig kreppan er að fara með fólkið í landinu? Það er svo mikið af skemmtilegu og áhugaverðu fólki. Sagan okkar er full af dramatík sem virkilega gaman væri að heyra um. Gamla Ísland, land ómaganna, er að hverfa. Fólkið sem fæddist í torfbæjum er að hverfa. Við erum að verða of sein að ná því fólki á filmu. Ef ég væri á Íslandi, eða einhver nennti að styrkja mig... 

Íslendingar í yfirhalningu