Ekki mjög bjartur

Jæja.

1. Dan Brown er alveg ofboðslega ofmetinn. Englar og Kvikyndi, eða hvað Angela and Damien heitir á íslensku var nokkuð góð, þó ég neiti að trúa að nokkur maður lifi það af að henda sér út úr þyrlu í hundruða metra hæð. Jafnvel þó hann noti jakkann sinn sem fallhlíf. Da Vinci Lykillinn var skítsæmileg spennusaga, en það skemmdi að Danni hélt því fram að allt þetta bloodline dæmi væri sannleikur og að Priory of Sion hafi verið til í margar aldir. Deception Point var svo fyrirsjáanleg að ég var farinn að hlæja upphátt undir lokin. Hef ekki nennt að lesa hann síðan.

2. Það er ekki til neitt sem heitir ritstífla. Það eru til ótal leiðir til að koma sögunni af stað aftur. Þær virka, nema sagan sé svo mikið rugl að það sé engin leið áfram. Þá er bara að endurskrifa eða hreinlega byrja upp á nýtt. Skil ekki hvað ritstífla hefur með Danna Brúna að gera. Hann er að skrifa eftir formúlunni, svo það ætti að vera létt verk að klára síðasta kaflann.

3. Bjartur var í dimmunni. Kannski var ég bara ekki að taka eftir, en ég hafði ekki hugmynd um þessa keppni. Ég er að vísu ekki á landinu, svo ef þeir auglýstu í sjónvarpi, útvarpi, blöðum eða á plakötum, hef ég ekki getað séð það. Ég fylgist þó þokkalega með netinu. Ekki að það hefði breytt neinu. Hefði ég ákveðið að taka þátt, hefði ég aldrei unnið.

Íslenskur Dan Brown ófundinn

Sjötugur Hollendingur?

Alltaf skulu það vera helvítis hollendingarnir sem eru að smygla og selja dóp. Hér í Hollandi þykir það sjálfsagt að reykja hass og gras, enda eru fjölmargar Coffeeshops í helstu borgunum hér. Nú er búið að banna tóbaksreykingar á opinberum stöðum, þar með talið í kaffisjoppunum. Kunningi minn sem kann við grasið fór á eina slíka nýverið til að kaupa sér jónu. Á gangstéttinni fyrir utan stóðu kusurnar, reykjandi sitt gras og hass. Það er nefninlega ekki búið að banna reykingar utandyra. Inni má þó reykja hreint gras, enda ekkert tóbak í því.

Einhvern tíma var ég fylgjandi meira frelsi í sölu mjúkra eiturlyfja. Svo flutti ég til Hollands og skipti um skoðun. Hér er þetta sjálfsagt mál. Vandamálið er að hingað kemur fólk frá nágrannalöndunum að ná sér í nammi. Þetta er ekki bundið við gras og hass. Holland er miðstöð eiturlyfjasmygls. Hér eru stórir hópar sem lifa á innflutningi og sölu eiturlyfja. Allt er til sölu, frá heimagrónu grasi upp í krakk og heróín. Ég veit nákvæmlega hvar ég get náð mér í nokkrar kúlur. Ég gæti farið núna og verið farinn að sprauta mig eftir hádegi. Svo einfalt er þetta hérna. Það tekur mig u.þ.b. 15 mínútur að keyra þangað.

Það kemur nokkuð oft fyrir að fólk er tekið af lífi. Einhver er að fara úr húsi og um það bil að opna hurðina á svarta Bensanum sínum. Vespa keyrir fram hjá og maðurinn er skotinn í spað og klessist út um allt. Þeir kalla þetta uppgjör. Gerist nokkrum sinnum á ári. Ég var í mat hjá kunningjum fyrir einhverju síðan, þegar við heyrðum nokkrum skotum hleypt af. Nokkrum mínútum síðar var löggan búin að loka götunni. Þar hafði uppgjör verið í gangi.

Svona er þetta. Hugmyndin um frjálsar ástir og gras er falleg, en kókið og krakkið virðist bara alltaf þurfa að fylgja. Og hvað gerir ríkisstjórnin? Nákvæmlega það sama og sú íslenska gerir í efnahagsmálunum. Talar smá og gerir ekkert. 

Hasshlass í rannsókn: Beðið eftir gögnum

Heima er best?

Fyrst vil ég óska Valdísi til hamingju með myndina. Ég hef vitað af henni (Valdísi) í einhvern tíma og dáðst af því hve langt hún hefur komist. Nú dáist ég ennþá meira af henni fyrir að þora að gefa skít í Hollywood. Það er svo auðvelt að láta sig hafa það að leiðast allt lífið því maður þorir ekki að prufa eitthvað nýtt. Ég vona að ég geti séð myndina á RIFF í haust og ef hún tekur þátt í Talent Campusnum vil ég endilega hitta hana. 

Vonbrigði í Hollywood ýttu Valdísi í leikstjórastólinn

Loftur "ríki" Guttormsson klúðraði arfinum mínum

Ég er kominn af Ingólfi Arnarsyni. Gott að vita það þegar ég fer fram á góða jörð í Kvosinni. Einhversstaðar á milli okkar fann ég Loft "ríka" Guttormsson, sem var sýslumaður og riddari. Ég hugði mér þar gott til glóðarinnar, en samkvæmt Íslendingabókinni átti hann 80 stórgarða en dó í slæmu koti. Hann hefur því klúðrað arfinum mínum.

Krafðist arfs frá Noregskonungi sem lést á 14.öld

Flökkukindin bundin, hugsar sér til hreyfings

Höfum það á hreinu. Ég er búinn að fá hundleið á Hollandi. Fólkið hér er fínt eins og annarsstaðar, en ég er ekki að finna mig hérna. Þegar ég kem heim líður mér eins og ég tilheyri því sem er í kring um mig. Ég hafði sömu tilfinningu þegar ég bjó í London. Það var eins og ég hafi alltaf átt að vera þarna. Mér fannst ég eiga meira heima í London eftir viku en í Hollandi eftir 11 ár.

Það er erfitt að vera íslendingur erlendis og vilja heim. Það er nefninlega svo ofboðslega dýrt fyrirtæki að koma sér heim. Svo getur verið erfitt að koma sér fyrir og láta sér líða vel. Það er ekki auðvelt að sannfæra hinn aðilann um að koma með, þegar hún mun sennilega þurfa að vinna 10 tíma á dag í fimm daga á viku fyrir svipuð laun og hún fær nú fyrir fjóra daga og átta tíma. Hana langar að koma heim því hún er sammála mér um leiðindi Hollandsins, en hún er ekki að finna neinn flöt á dæminu. Við fengjum þriggja herbergja íbúð í Breiðholti fyrir þriggja hæða raðhúsið okkar. Ísland er því ekki í myndinni. Ekki strax, allavega.

Það er til millivegur. Skandinavía! Ég finn fyrir mikið meiri samkennd með frændum okkar í norðri og passa örugglega betur inn í menninguna. Svíþjóð og Noregur eru barnavæn lönd. Hægt er að hafa í sig og á án þess að drepa sig á því og sjá aldrei barnið. Ég var að staulast gegn um Dagens Nyheder um daginn því einhver hafði skilið það eftir á Schiphol. Það gekk þokkalega, svo ég held ég næði sænskunni á kannski 2-3 mánuðum. Svo væri ég miklu sáttari við að gera kvikmyndir á sænsku en hollensku. Málið er svo ofboðslega ljótt og karakterlaust.

Er ekki fallegt í Malmö? Er Svíþjóð ekki málið? 

Vandinn dreifist til Svíþjóðar

Hvað myndi ég gera við 65 milljónir?

Ef ég ynni 65 mijlljónir, myndi ég kaupa mér einfalda íbúð á Íslandi og flytja kvikmyndafyrirtækið, Oktober Films, norður undir heimskautsbaug. Ég myndi setja 20 milljónir inn í það og fara út í kvikmyndaframleiðslu. Ég myndi auðvitað vilja gera eigin myndir, en það væri gaman að sjá hvað grasrótin heima gæti gert. 20 milljónir eru kannski ekki stór upphæð, en ég hef áhuga á "low budget" kvikmyndagerð og myndi vilja prófa að gera íslenskar kvikmyndir sem stæðu undir sér. Einhvern tíma bloggaði ég um sjö milljóna myndir. Ég myndi henda þeirri hugmynd í framkvæmd.

En ég vann ekki 65 milljónir. 

„Nauðsynlegt að róa sig niður"

Var á svæðinu og sá...

Ég er á landinu í þrjá daga. Fer aftur í fyrramálið. Hafði það þó af að láta draga mig á Örkina í gærkvöldi að sjá Megas spila. Þetta var svo yndislega íslenskt. Heyrðu, Megas er að spila í Hveragerði. Eigum við ekki að skella okkur? Jú, endilega. Svo var brunað af stað.

Hann var bara flottur eins og búast mátti við. Hljómsveitin var frábær, Lóa á sínum stað, Paradísarfuglinn hló og Heimspekilegar vangaveltur um þjóðfélagsstöðu fóru fram.

Skemmtilegt kvöld. Gaman að koma heim. Nenni ekki að fara út aftur. Það er svo mikið að gera, margt fólk að sjá. Ég verð lengur næst.

Blómstrandi dagar í Hveragerði

Guðatuð

Er ekki komið nóg af þessu helveðske guðatuði þar sem ekkert má segja um trúarbrögð án þess að allir brjálist? Hvað er svona heilagt við Múhameð, Ésú, Mosa og alla þá? Það er ofsalega hallærislegt að allir verði að þegja þegar kemur að trúmálum.

Það er ekki spurning að hafi Múði verið að pota í barn, má það alveg koma upp á yfirborðið. Ekki að ég hefði áhuga á að lesa þann viðbjóð, en það hjálpar engum nema skeggjuðum múllum að fela það. Tímarnir voru aðrir, en fjandinn hafi það, níu ára barn.

„Ljósblátt klám“

Vindur um eyru

Var ég að missa af einhverju? Er búið að ákveða að virkja neðri hluta Þjórsár? Ef ekki, er þá eðlilegt að undirbúningur og útboð fari núna af stað? Sé þetta ákveðið, hver gerði það og bak við hvaða dyr?

Byrjað á Búðarhálsvirkjun

Pækluð Plóma

Þessi færsla er stutt og ómerkileg. Þetta er blogga við frétt færsla. Þó ekki um hundinn minn eða páfagauk, né um smákökubakstur. Ég setti heilmikið viðtal við Megas á bloggið fyrir einhverjum dögum. Það er eflaust stærsta og mesta færsla sem ég hef skrifað, en ég festi hana ekki við frétt.

Vilji aðdáendur stórskáldsins lesa viðtal frá því í apríl 1990, rétt áður en Pæklaðar Plómur urðu frægar, er um að gera að skoða færsluna hér. Ef ekki, bendi ég á þetta.

Það hefði verið gaman að sjá snillinginn á sviði, en maður er að rolast erlendis eins og alltaf, svo ég læt mér nægja að hlusta á Gasstöðina við Hlemm í iTunes og bílnum.

Megas loksins á Iceland Airwaves