Ég er alls ekki sannfærður um það heldur ... burt með spillingarliðið

Valgerður var einn aðal drifkrafturinn bak við einkavæðingu bankanna, aðgerðina sem er að setja íslendinga á hausinn. Valgerður var með stóriðju á heilanum og er sjálfsagt enn. Ég er alls ekki sannfærður um að þingmaður sem gerði svo hrikaleg mistök og trúir að enn frekari erlend lán og rányrkja muni redda málunum, sé hæfur formaður stjórnmálaflokks.

Mér er slétt sama hvort Framsókn lifi eða lognist út af, en vilji framsóknarfólk halda einhverju lífi í flokknum er þeim fyrir bestu að leyfa einhverjum öðrum að komast að.

Valgerður óviss um formannsslag

Misskilningurinn sem kostaði Lennon lífið

John sagði einhvern tíma að Bítlanir væru vinsælli en Jésú. Hann hafði sennilega rétt fyrir sér, en fólk hefur svo gaman af því að misskilja hluti sem því líkar ekki. Sagt var að hann hefði haldið því fram að þeir væru betri eða merkilegri. Tóm þvæla en hann varð samt að biðjast fyrirgefningar opinberlega. Það gerði hann og notaði tækifærið til að útskýra hvað hann hafði átt við.

14 árum síðar var hann myrtur af aðdáanda sem hafði mislíkað það sem hann misskildi.

Það er greinilegt af frétt MBL að Vatikanið, eða Heilagi Sjórinn eins og það er stundum kallað, er enn ekki búið að fatta hvað Lennon var að segja, því það fyrirgefur honum það sem fólk hélt að það hefði heyrt. 

Páfagarður „fyrirgefur" Lennon

Hvað eru 54 milljarðar? ... burt með spillingarliðið

Við erum endalaust mötuð á endalausum tölum. Hundrað milljarðar þarna, þúsund hér. Við munum þurfa að borga í áratugi eða við verðum orðin fín eftir tvö ár. Hvað sem okkur er sagt, þá er bara einn sannleikur í málinu. Íslendingar eru látnir borga skuldir sem þeir skrifuðu ekki einu sinni upp á. En hvað eru 54 milljarðar mikið?

Það væri hægt að gera 540 íslenskar bíómyndir fyrir 100 milljónir stykkið. Það þykir íslensk stórmynd.

Segjum að það taki rithöfund sex mánuði að skrifa skáldsögu og hann fái 300.000 á mánuði, væri hægt að fjármagna skrif 30.000 íslenskra bóka.

Hægt væri að kaupa 2700 íbúðir fyrir þetta, miðað við 20 milljónir stykkið.

Þetta nægir fyrir 36.000 fjölskyldubílum (1,5 milljón stykkið).

Þetta eru mánaðarlaun nýju bankastjóranna í 2250 ár, nóg til að borga öllum þremur tvær milljónir á mánuði í 750 ár.

Þetta nægir til að borga hjúkrunarfræðingi laun í 18.000 ár. 

Ég er bara að tala um það sem við erum að borga fyrir Kaupþing í Þýskalandi, sem er ekki nema 308 milljónir evra. Icesave dæmið er margfalt stærra. 

Þetta voru okkar peningar. 

Þjóðverjar lána Íslandi

Skittirikki, íslendingar borga ... burt með spillingarliðið

Þar sem ég keyrði heim út hljóðverinu þar sem Hípið er hljóðblandað heyrði ég stutta frétt í útvarpinu. Þjóðverjar hafa lánað íslendingum 300 milljónir evra til að greiða öllum sem áttu innitæður í Kaupthing Edge þar í landi.

Er það bara ég sem hélt að þar væri þýskt dótturfyrirtæki á ferð og því ekki á okkar ábyrgð?

Hvar endar þetta? 

Samdráttarskeið hafið í Þýskalandi

33 á 41

Hljómleikaferðalög eru erfiðisvinna. Þannig lagað. Hljómsveitirnar eru í hörku vinnu, en það er fólkið í kring um þær sem getur þurkað af sér svitann. Í síðustu viku tók ég upp tvenna hljómleika með Uriah Heep. Byrjað var að byggja sviðið upp úr tvö, svo var hljóðið prófað, svo kom hljómsveitin í sándtékk og allt var tilbúið um sex. Þá var farið í mat og svo voru allir tilbúnir fyrir hljómleikana sjálfa sem voru gallharðir. Um 11 var allt yfirstaðið og þá mátti taka allt saman og pakka inn. Um eitt var svo lagt af stað til næstu borgar.

Mér var sagt að þeir hefðu spilað á 33 hljómleikum á 41 dögum. Ekki slæmt fyrir hljómsveit sem er að nálgast fertugt.

Auðvitað getur soðið upp úr, en andinn var ótrúlega góður og fólk afslappað. Eitt sem kom upp á var þegar upphitunarhljómsveitin vildi nota ljósasjóið. Yfirmaður túrsins hélt nú ekki. Þegar þeir héldu áfram að fikta í ljósaborðinu spurði hann hvað þeir væru að gera. Þeir sögðust hafa leyfi eigandans. Hann horfði ískallt í augu stráksins og sagði, þetta eru mín ljós. Ég á þau, við ferðumst með þau og ég hef engan áhuga á skemmtilegum uppákomum þegar hljómleikarnir eru byrjaðir. Eigandi staðarins hefur ekkert með það að gera. Þar fyrir utan, á ég staðinn í kvöld. Ég á þig. Gerðu það sem þér er sagt og láttu ljósin vera.

En allavega, þetta gekk rosa vel. Vonandi get ég sýnt eitthvað innan fárra daga. 

 

15 tónleikar á 19 dögum

Uriah Heep uppteknir

Var að skríða inn úr dyrunum, klukkan langt gengin í fjögur að nóttu til. Allt er stillt og hljótt.

Síðustu dagar hafa verið allt annað en rólegheit. Ég fékk mér alveg ofboðslega stóran bita og svelgdist næstum því á honum. Ég myndi setja saman hóp og kvikmynda tvenna Uriah Heep hljómleika. Það gæti ekki verið svo erfitt. En allt klikkar auðvitað.

Á þriðjudag rétt fyrir hádegi fæ ég þær fréttir að ég eigi að taka hljóðið upp á margrása tæki, ekki bara myndina. Það varð uppi fótur og fit því ég hafði enga möguleika á því. Þetta reddaðist samt. Hljóðið var tekið upp á 24 rásir í voða gæðum (24bit, 48kHz (töluvert betra en CD)) og hljóðmaðurinn sagði mér að allt hefði gengið upp. Hann hafði hlustað á upptökuna frá í gær og hún hljómar víst alveg rosalega vel. Ég hafði eitthvað skoðað myndina og það sem ég sá leit mjög vel út. Ég hef trú á að við höfum náð að búa til eitthvað spes sem við og hljómsveitin getum verið stolt af.

Andrúmsloftið er mikilvægt þegar farið er í svona verk. Einhver hollendingur skipti sér af og var að setja reglur. Allt átti að fara í gegn um hann. Hann var leiðinlegur, en ég röflaði ekkert. Ég sá hann svo ekki á hljómleikunum, enda sóttist ég ekkert eftir því. Tour manager hljómsveitarinnar vildi halda utan um allt, þar á meðal okkur og það er bara fínt. Ég sá að hann gat orðið afskaplega orðljótur ef honum fannst fólk vera úti að aka og hann var eitthvað skellandi hurðum í dag, en við fundum aldrei fyrir neinu öðru en elskulegheitum.

Undanfarnir dagar, frá þriðjudagsmorgni, hafa verið skrítnir. Stundum hefur maður svo mikið að gera að tíminn hverfur. Þessir dagar hafa verið eitthvað mikið meira en það. Þess má geta að á miðvikudag sagði konan, "sjáumst á laugardaginn". Ég sé hana í fyrramálið í fyrsta skipti síðan þá, þótt við séum bæði heima utan vinnutíma.

Þetta er þó ekki búið, því nú þurfum við að setja þessa 25 klukkutíma af efni inn í tölvu og byrja að klippa. Það þarf að hljóðblanda svo að úr verði stereo og 5.1 hljóð. Svo þarf að setja allt saman á DVD. Þetta er rétt að byrja, en mikilvægasti hlutinn er búinn og hann heppnaðist vel, sýnist mér.

Kvöldið fyrir stóra daginn

Dagur er að kveldi kominn, en morgundagurinn lætur mig ekki í friði. Á morgun og föstudag mun ég, ásamt vöskum hópi, kvikmynda tvenna hljómleika bresku (sorry) hjómsveitarinnar Uriah Heep. Undirbúningurinn gekk vel þangað til í gær. Einn af sex kvikmyndatökumönnum forfallaðist. Ekkert stórmál, því ég hafði lofað fimm. Svo heyrði ég klukkan 10:33 í gær að við ættum að taka upp hljóðið líka. Ég var ekki par sáttur, enda á ég ekki multitrack tæki og hef ekki verið að vesenast í hljóðinu áður. Ég sendi emil til allra sem ég þekki í bransanum og hingdi í fleiri. Ekkert gekk. Þetta reddaðist þó í dag. Ungur maður sem þekkir einhvern sem ég kannast lauslega við hafði samband og bauð fram þjónustu sína og 24 rása græjunnar sinnar.

Hugmyndin hafði verið að eyða mánudegi til miðvikudags í að hóa saman hópnum, fá sér kaffi og ræða málin. Við myndum skoða hver væri á bíl og hvernig best væri að standa að öllu. Það gerðist ekki, því ég var á útopnu að redda hljóðdæminu. Eins og einhver tæknilegur umboðsmaður hljómsveitarinnar sagði, ef þetta er ekki tekið upp á fjölrásatæki getum við alveg eins sleppt þessu. Ég get svo sem ekki verið fúll út í hann, þó ég hafi rétt fyrir mér og þeir hafi misskilið mig. Þegar maður er farinn að vinna með svona frægu fólki verður maður að standa sig og redda hlutunum, eða sleppa þessu. Vilji ég þykjast vera kvikmyndagerðarmaður af einhverjum kaliber verð ég bara að gera það sem gera þarf.

Nú er sem sagt liðið á kvöldið fyrir fyrri hljómleikana. Á morgun kemur í ljós hvort hvort ég hafi staðið mig í undirbúnungnum. Morgundagurinn er sennilega mikilvægasti dagur minn til þessa í kvikmyndabransanum. Það eru miklir peningar í húfi og mannorð manns, þannig lagað. Gangi þetta upp, verði þetta góð hljómleikamynd, er framtíðin björt. Klikki þetta er ég kominn aftur fyrir byrjunarreit.

Nú er ég farinn að sofa. Morgundagurinn verður langur. 

Allir eru vondir við okkur

Nú eru það þjóðverjar. Hvar endum við? Í kring um 1932?

Ég átti mitt Árni-Darling moment í gær. Klukkan 10:33 að morgni fékk ég svar við tölvupósti sem ég sendi fyrir viku síðan. Í þeim pósti hafði ég spurt um síðustu óskir Júæja Híp áður en við förum í að taka upp hljómleikana á fimmtudag og föstudag. Ég lét eina litla spurningu fylgja með, hvort hljóðupptakan væri ekki í góðum höndum hjá þeim. Ég hafði nefninlega sagt frá upphafi að þeir þyrftu að sjá um það sjálfir, hljóðblanda og senda okkur svo hljóðrásina. Nei, hann sagði að það væri í okkar höndum. Merkilegt, því ég hafði ekki bara sagt það í síma að þeir yrðu að gera það, heldur á ég tölvupóst frá því í júlí þar sem ég tek það fram. En það þýðir ekki að væla. Þetta er viðkvæmt mál og ef ég fer í rifrildi verður þetta sennilega blásið af. Maður verður að redda þessu.

Ég var því á útopnu í allan gærdag, reynandi að finna lausn á þessu máli. Hvernig get ég tekið upp 30 hljóðrásir á þeim fjárlögum sem ég hef, því ég hafði alls ekki gert ráð fyrir að standa í þessu sjálfur og borga einhverju mobæl stúdíói fyrir. Nú voru góð ráð dýr.

Það er enn ekki komið á hreint hvernig þetta verður leyst. Ég er nú að bíða eftir símtali frá einum, tölvupósti frá öðrum og þarf að hringja í þann þriðja.

Ég hafði ætlað mér að eyða síðustu tveimur dögunum í að plana kvikmyndaupptökurnar, en verð að geyma það og vona það besta, því hljóðið gengur fyrir.

Alltaf gaman að eiga við breta. 

Vaxandi reiði í garð Íslendinga

Óli brettir upp ermarnar ... og burt með spillingarliðið!

Tími diplómatískra orðaleikja er liðinn, bæði heima og erlendis. Mistök voru gerð og við vitum það. Ísland hefur gerst sekt um hrikalegt gáleysi, en hvar á þetta að enda? Ég er ánægður með Óla. Hann er okkar eina von. Jú, hann var ansi vel innan um hjá gosunum, en hann er samt okkar eina von. Hann er þekktur og virtur á alþjóðavettvangi og þegar hann segir eitthvað er hlustað.

Það sem ég vil sjá frá honum á komandi dögum er meira af þessu. Talaðu okkar máli á alþjóðavettvangi. Sýndu heiminum að við erum ekki svikarar og glæpahyski upp til hópa. Svo má hann setja þrýsting á stjórnvöld, jafnvel fara að tala um þjóðstjórn, verði okkar mál ekki leyst hratt og örugglega. Bara það að hann tali um það setur pressu á ríkisstjórnina að gera eitthvað. Gerist ekkert, má hann alveg fara að undirbúa stjórnarslit og myndun þjóðstjórnar með vit á málunum.

Hann var endurkosinn í sumar. Í ljósi síðustu vikna voru það mistök. Þetta er hans tækifæri til að sanna að hann sé verðugur forseti. Taki hann ekki fast á málunum núna, mun það eyðileggja orðspor hans að eilífu. 

Forsetinn gagnrýndi nágrannaríki

Hverjir eru eigendur DV? ... burt með spillingarliðið

Ég lýsi hér með yfir hrifningu minni á málflutningi DV. Allavega í þessu máli. Svarið sem þeir gefa er skýrt og án pólitísks bulls. Það er aðdáunarvert ef fjölmiðill þorir að vera eins beiskeyttur og DV í þessu máli. Íslendingar, og allir reyndar, eiga rétt á fréttum sem eru ólitaðar pólitík og hagsmunum.

Hver á DV? 

...og að lokum, af hverju er ekki færsluflokkurinn Fjölmiðlar til? 

DV segir yfirlýsingar ríkislögreglustjóra villandi