IKEA ekki lengur undir stjórn Ingvars?

Einhvern tíma var því haldið fram að IKEA væri öðru vísi stórfyrirtæki. Stofnandinn og aðaleigandi, Ingvar (manekkimeir), átti víst að vera keyrandi um á Volvoinum 740 sem hann keypti árið 1984. Hann átti víst að gera vel við starfsfólk og fannst það hálf vandræðalegt hversu miklum hagnaði IKEA skilaði. Þetta var fyrirtæki sem maður gat trúað á.

Svo kemur þetta. Fyrst er logið um að dúnninn komi bara frá Kína. Það ætti að vera vitað mál hvaðan hráefnin eru að koma. Svo segjast þeir ekkert hafa vitað af því að gæsir væru pyntaðar svo að við gætum sofið betur. Það er varla mikið mál að fylgjast með framleiðsluferlinu ef maður er með 100.000 manns (eða meira) í vinnu. Senda einhvern gaukinn af og til í spotcheck. Eða kostar það of mikið? Varla, ef hagnaðurinn er vandræðalega mikill.

Ég á IKEA dúnsæng og skammast mín.

Ikea notar dún af lifandi fuglum

sex á mann og síminn

Vil ekki vera að væla, en var ekki talað um engar skuldir hjá Káptínk í morgun? Allavega ekkert sem fellur á skattgreiðendur? Fellur þetta á skattgreiðendur? Bara að spá, því ef svo er, eru þetta sex milljónir á mann, konu, smábarn og gamalmenni. Eigum við að gera ráð fyrir að helmingurinn sé í vinnu? 12 millur, takk.

Ég fékk athyglisverða símhringingu í gær. Verður gaman að sjá hvort það eigi eftir að draga dilk á eftir sér. 

Kaupþing skuldar 2432 milljarða

Gæludýraverkefni

Lýst vel á þetta. Storkostlega skemmtilegt "pet project" fyrir einhvern sem veður í seðlum. Þetta gæti verið einhvers konar tölvuleikur fyrir hann, nema bara miklu skemmtilegri. Ekki bara að hann græði á þessu, sem er auðvitað aðal málið, heldur verður hann vinsæll ef vel gengur og sér fram á styttu af sjálfum sér á áberandi stað í framtíðinni.

Bjóðum ástralann velkominn, en biðjum hann að klæða sig vel. 

Vill taka þátt í uppbyggingu Íslands

Skiftimint

This country needs change! 

Stjórnarskipti breyta engu

Sjaldan launar álfurinn ofbeldið

Danir láta bankana fá einhverjar þúsundir milljarða. Svipað er að gerast hér í Hollandi. Bankar og stórfyrirtæki eru að fá einhverja tugi eða hundruð milljarða evra til að fara ekki á hausinn. Það er nefninlega þannig að ef þetta fer á hausinn missir fólk vinnuna og allir fara á hausinn. Skil það svo sem, en hvar er hagnaður síðustu ára? Stórfyrirtæki kepptust um að sýna hagnað upp á milljarða (króna, evra, dollara, whatever). Hvar eru þessir peningar núna? Hvar er þessi hagnaður? Gufaði hann bara upp?

Þegar ég les að 83 af 100 stærstu fyrirtækjum heims eiga leynireikninga á bananaeyjum (þetta eru bara þau sem eru staðfest) og svo einum degi seinna að ég þurfi að borga skatta svo að þeir geti farið í að styðja við fyrirtæki sem eru að blóðmjólka mig og alla svo að þau geti borgað mér laun svo ég geti borgað skatta sem er notaður til að halda þeim uppi... Ég skil að list, gamalmenni og sjúklingar þurfi stundum hjálp hins opinbera, en fyrirtæki sem skila hagnaði upp á milljarða? Kerfið er ekki að virka. Það er kominn tími á eitthvað annað. Allt annað.

Svo las ég í einhverju dagblaðinu hér í þessu ostalandi að þessi fyrirtæki eru ekki ánægð með björgunarpakkann. Hann nær ekki nógu langt. Við erum rétt að byrja. Það sem við höfum séð er ekki nema brot af þeirri kreppu sem mun koma. Ef fyrirtæki þola ekki smá samdrátt í sex mánuði, látum þau fara á hausinn. Hvar verðum við eftir tvö ár ef þau eru farin að væla núna? Þau eru eins og fullur unglingur sem er orðið flökurt um 10. Ekki séns að hann lifi nóttina. 

Tíu fyrir verð einnar?

Ég hef talað um það áður að íslenskar kvikmyndir eru of dýrar. Auðvitað er í lagi að gera eina og eina stórmynd ef sagan er sterk og líkur á að hún standi undir sér. Það getur ekki verið góðs viti ef allar íslenskar myndir eru fyrirfram dæmdar til að tapa peningum. Af fréttinni að dæma er það þó sigur ef myndir standa undir sér. 100 milljóna mynd þarf 100.000 gesti, og þá hef ég ekki tekið kostnað kvikmyndahúss inn í dæmið. Það er því afar ólíklegt að sú mynd muni skila hagnaði, nema hún sé stórkostlega vinsæl.

Kosti mynd 10 milljónir, þarf ekki nema 10.000 gesti. Það á ekki að vera svo mikið mál. Kannski 20.000 til að dekka allan kostnað allra aðila og skila hagnaði sem notaður yrði í næstu mynd. En hvernig er hægt að skera kostnaðinn niður um 90%?

Það þarf að byrja á handritinu. Engar hópsenur, engar risastórar leikmyndir sem þarf að byggja. Ekki mikið um sprengingar og klessta bíla. Handritið myndi byggja á sögum af fólki, yfirleitt í nútímanum. Ég hef ekki séð Blóðbönd, en sú saga er um mann sem kemst að því að tíu ára sonurinn er ekki hans. Myndin fylgir svo fjölskyldunni gegn um það erfiða tímabil sem kemur í kjölfarið. Ég veit ekki hvað hún kostaði, en svona mynd er hægt að gera fyrir lítið. Fólk hefur áhuga á fólki, svo það er endalaust hægt að finna leiðir til að gera einfaldar, en spennandi myndir. Með stafrænni tækni er hægt að spara milljónir við hverja mynd. Filmukostnaður er strokaður út og hægt er að klippa myndina á góðri ferðatölvu.

Eitt vandamálið við gerð ódýrra mynda er að Kvikmyndamiðstöðin veitir ekki styrki til kvikmynda sem kosta innan við 50 milljónir. Það þarf sjóð sem styrkir myndir sem kosta minna. Án þess munum við halda áfram að gera dýrar myndir sem geta engan vegin staðið undir sér. Eru það ekki leifar töffaraskapsins sem kom okkur í vandræði í fyrra? Við viljum vera stærri, flottari og betri en við erum?

Sumir eru kannski hræddir um að með lægri framleiðslukostnaði muni markaðurinn fyllast af lélegum myndum, en ég efast um það. Framleiðandi mun, eftir sem áður, vilja ná inn hagnaði og mun varla fara út í gerð lélegrar myndar. Kvikmyndagerðarmenn vilja fá tækifæri til að gera mynd eftir þessa. Slæm mynd mun sjálfsagt skila tapi og fólk mun síður fara að sjá aðrar myndir framleiðandans og leikstjórans. Íslendingar gefa út hundruð bóka á ári. Eru kvikmyndir eitthvað öðru vísi?

Þegar kvikmyndir fara í þrot

Torfbærinn við stöðuvatnið

Vinnuveitandi borgar skatt fyrir launþega. Þetta er jafn einfalt og að bankakerfið megi ekki verða 12x stærra en þjóðarframleiðsla. Af hverju var skattstjórinn að krefja óviðkomandi fyrirtæki um skatt? Spyr sá sem ekki veit.

Síðan ég byrjaði að blogga hef ég skrifað margar færslur um að stóriðja sé ekki svarið. Ég hef verið kallaður nýaldarfifl, eða þar um bil. Sjálfsagt er ég samkynhneygð fjallgrasaæta, því allt eðlilega þenkjandi fólk hlýtur að sjá að álið er málið og að án þess blasi við kreppa og alsherjar vesen á fróni. Við, fjallagrasahommarnir og -lessurnar urðum að bíta í það súra að við værum fífl og að stóriðjan myndi bjarga okkur frá því að þurfa að selja einbýlishúsin og flytja inn í torfbæi. Við vorum bara svo í skýjunum að við föttuðum það ekki, enda hryðjuverkapakk upp til hópa.

Svo kom kreppan samt. Kárahnjúkavirkjun reddaði okkur ekki, heldu dýpkaði skuldafenið. Álverð hrundi vegna minnkandi eftirspurnar. Þegar kreppan er farin og gleymd (því hún mun gleymast svo við getum endurtekið hana seinna) mun trefjaplast eða eitthvað taka við álinu og við sitjum með falleg stöðuvötn um allt hálendið, sennilega umkringd torfbæjum. Kannski að það væri best, því við virðumst ekki skilja neitt flóknara en sauðburð og mjaltir.

Það er svo einfalt að segja að þeir sem ekki digga iðnað og peninga séu gufuheilar, en þegar öllu er á botninn hvolft...

Ríkið endurgreiði Impregilo 1,3 milljarða

Veljum íslenskt? You too!

Það er gott að lesa um að fólk sé að versla heima og velja íslenskt. Sumir segja mér kannski að þegja, að þeir hefðu frekar viljað fara erlendis og að einhver hafi haft utanlandsferðina af þeim. Það er þónokkuð til í því. En úr því sem komið er, er gott að fólk tekur sig saman um að minnka innflutning eins og hægt er og styðja innlenda framleiðslu. Undanfarin ár voru blekking og því varla hægt að bera framtíðina saman við þau. En ef við tökum rétt á nútímanum, getur framtíðin orðið björt.

Ég hef talað um að sparka spillingarliðinu, svo ég held mig nú við annað. Sprotana. Það er ýmislegt hægt að gera. Menningin kemur í huga, því þar er ég að rembast. Ég var að klára kvikmyndarhandrit og get farið að undirbúa tökur. Þetta strandar auðvitað á peningum, eins og flest. Kvikmyndagerð er dýrasta listform sem hægt er að fara út í. Ég hef minnst á það áður, en ég fór að skoða vefsíðu Kvikmyndamiðstöðvarinnar. Sú stofnun getur séð framleiðanda fyrir 50% framleiðslukostnaðar. Allt í lagi með það, en það sem stendur í mér er að lágmarks kostnaður við myndina verður að vera 50 milljónir. Einhvers staðar las ég að Börn hafi verið gerð fyrir 200.000 dali, um 23 milljónir á núverandi gengi. Það þarf því engar stórar upphæðir ef handritið er þannig skrifað að framleiðslukostnaði sé haldið í skefjum. Kvikmynd sem kostar um 20 milljónir, er vel skrifuð og leikin á auðvitað mikið meiri möguleika á að skila hagnaði en dýrari mynd. Hún ætti líka að hafa meiri möguleika á að verða framleidd, því áhætta fjárfesta er minni.

Stærsti kostnaðariður í kvikmyndagerð eru laun. Sá kostnaður skilar sér því beint út í þjóðfélagið, a.m.k. þegar um íslenska leikara er að ræða. Filmukostnaður er einnig stór hluti, en stafræn tækni er nú komin á það plan að hægt er að sleppa filmum alfarið án þess að það komi niður á gæðum. Ég myndi því vilja sjá fleiri kvikmyndir fyrir þann pening sem til er. 4-6 kvikmyndir á ári er gott fyrir okkar litla þjóðfélag, en hvað ef við gætum þrefaldað þá tölu? Þar með værum við komin með þrefalt meiri möguleika á tekjum, hérlendis og erlendis, fyrir sama tilkostnað. Ég tala ekki um þau menningarverðmæti sem myndu skapast.

Gott kvikmyndahandrit er ekki bara grunnurinn að kvikmynd. Það er góð saga, og sem slík ætti hún að geta virkað sem bók. Þetta sést oft erlendis, þar sem bækur eru skrifaðar upp úr handritum og gefnar út um það bil sem myndin er frumsýnd. Íslendingar eru duglegir við að skrifa, og það sem meira máli skiptir, gæði íslenskra bókmennta eru með því besta sem gerist. Eins og sést hefur á útgáfum erlendis undanfarið eru íslenskar bækur vinsælar í Evrópu. Er ekki spurning með að stórefla þýðingar og markaðssetningu á íslensku menningarefni, bókum, kvikmyndum og tónlist, erlendis? Eins og kerfið er nú, eru allir að vinna í sínu horni. Hvað er væri til stofnun eða fyrirtæki sem hjálpaði íslendingum að koma sínu efni að heima og heiman? Málið er ekki bara að við veljum íslenskt, heldur er um að gera að fá útlendinga til þess líka.

Jólaverslunin færist heim

Kominn tími á byltingu?

Samningaviðræður standa yfir...

Í tvo mánuði? Bretar beittu hryðjuverkalögum á okkur. Ég sé tvennt í stöðunni.

1. Þeir voru "way out of line" og við ættum að fara í mál við þá strax.

2. "Við" vorum að leika þvílíkan skítaleik að hryðjuverkalögin voru réttlætanleg. Þá á að reka ríkisstjórnina, fjármálaeftirlitið, seðlabankastjórn og gera eigur útrásarvíkinganna upptækar. Strax.

Það er ekkert annað í stöðunni. Annað hvort voru Bretar skíthælar eða við. What's it gonna be, pal? 

Veita enn ekki viðunandi svör

Dýr, en þess virði?

Það getur verið dýrt að spara. Dýrasta endurskipulagning mannskynssögunnar kann því að vera hverrar krónu virði ef rétt er að staðið. Því miður virðumst við ekki vera að fá peninganna okkar virði. Hvað erum við að borga fyrir ef sama fólk er í stjórn landsins, seðlabankans og hrundu bankanna þriggja? Sama fólk situr í nefndum og stjórnum verkalýðsfélaganna. Það fólk sem varð að láta sig hverfa er að rembast við að kaupa bankana og mun því komast aftur í stjórn þeirra. Útrásarvíkingarnir eiga ennþá nóg af peningum til að kaupa upp fyrirtæki. Kvótakerfið er óbreytt.

Það er allt í lagi að borga meira fyrir gæðavöru, en ég efast um að við séum að fá "value for money". 

Dýrasta endurskipulagning mannkynssögunnar