Hvað eru 54 milljarðar? ... burt með spillingarliðið

Við erum endalaust mötuð á endalausum tölum. Hundrað milljarðar þarna, þúsund hér. Við munum þurfa að borga í áratugi eða við verðum orðin fín eftir tvö ár. Hvað sem okkur er sagt, þá er bara einn sannleikur í málinu. Íslendingar eru látnir borga skuldir sem þeir skrifuðu ekki einu sinni upp á. En hvað eru 54 milljarðar mikið?

Það væri hægt að gera 540 íslenskar bíómyndir fyrir 100 milljónir stykkið. Það þykir íslensk stórmynd.

Segjum að það taki rithöfund sex mánuði að skrifa skáldsögu og hann fái 300.000 á mánuði, væri hægt að fjármagna skrif 30.000 íslenskra bóka.

Hægt væri að kaupa 2700 íbúðir fyrir þetta, miðað við 20 milljónir stykkið.

Þetta nægir fyrir 36.000 fjölskyldubílum (1,5 milljón stykkið).

Þetta eru mánaðarlaun nýju bankastjóranna í 2250 ár, nóg til að borga öllum þremur tvær milljónir á mánuði í 750 ár.

Þetta nægir til að borga hjúkrunarfræðingi laun í 18.000 ár. 

Ég er bara að tala um það sem við erum að borga fyrir Kaupþing í Þýskalandi, sem er ekki nema 308 milljónir evra. Icesave dæmið er margfalt stærra. 

Þetta voru okkar peningar. 

Þjóðverjar lána Íslandi

33 á 41

Hljómleikaferðalög eru erfiðisvinna. Þannig lagað. Hljómsveitirnar eru í hörku vinnu, en það er fólkið í kring um þær sem getur þurkað af sér svitann. Í síðustu viku tók ég upp tvenna hljómleika með Uriah Heep. Byrjað var að byggja sviðið upp úr tvö, svo var hljóðið prófað, svo kom hljómsveitin í sándtékk og allt var tilbúið um sex. Þá var farið í mat og svo voru allir tilbúnir fyrir hljómleikana sjálfa sem voru gallharðir. Um 11 var allt yfirstaðið og þá mátti taka allt saman og pakka inn. Um eitt var svo lagt af stað til næstu borgar.

Mér var sagt að þeir hefðu spilað á 33 hljómleikum á 41 dögum. Ekki slæmt fyrir hljómsveit sem er að nálgast fertugt.

Auðvitað getur soðið upp úr, en andinn var ótrúlega góður og fólk afslappað. Eitt sem kom upp á var þegar upphitunarhljómsveitin vildi nota ljósasjóið. Yfirmaður túrsins hélt nú ekki. Þegar þeir héldu áfram að fikta í ljósaborðinu spurði hann hvað þeir væru að gera. Þeir sögðust hafa leyfi eigandans. Hann horfði ískallt í augu stráksins og sagði, þetta eru mín ljós. Ég á þau, við ferðumst með þau og ég hef engan áhuga á skemmtilegum uppákomum þegar hljómleikarnir eru byrjaðir. Eigandi staðarins hefur ekkert með það að gera. Þar fyrir utan, á ég staðinn í kvöld. Ég á þig. Gerðu það sem þér er sagt og láttu ljósin vera.

En allavega, þetta gekk rosa vel. Vonandi get ég sýnt eitthvað innan fárra daga. 

 

15 tónleikar á 19 dögum

Uriah Heep uppteknir

Var að skríða inn úr dyrunum, klukkan langt gengin í fjögur að nóttu til. Allt er stillt og hljótt.

Síðustu dagar hafa verið allt annað en rólegheit. Ég fékk mér alveg ofboðslega stóran bita og svelgdist næstum því á honum. Ég myndi setja saman hóp og kvikmynda tvenna Uriah Heep hljómleika. Það gæti ekki verið svo erfitt. En allt klikkar auðvitað.

Á þriðjudag rétt fyrir hádegi fæ ég þær fréttir að ég eigi að taka hljóðið upp á margrása tæki, ekki bara myndina. Það varð uppi fótur og fit því ég hafði enga möguleika á því. Þetta reddaðist samt. Hljóðið var tekið upp á 24 rásir í voða gæðum (24bit, 48kHz (töluvert betra en CD)) og hljóðmaðurinn sagði mér að allt hefði gengið upp. Hann hafði hlustað á upptökuna frá í gær og hún hljómar víst alveg rosalega vel. Ég hafði eitthvað skoðað myndina og það sem ég sá leit mjög vel út. Ég hef trú á að við höfum náð að búa til eitthvað spes sem við og hljómsveitin getum verið stolt af.

Andrúmsloftið er mikilvægt þegar farið er í svona verk. Einhver hollendingur skipti sér af og var að setja reglur. Allt átti að fara í gegn um hann. Hann var leiðinlegur, en ég röflaði ekkert. Ég sá hann svo ekki á hljómleikunum, enda sóttist ég ekkert eftir því. Tour manager hljómsveitarinnar vildi halda utan um allt, þar á meðal okkur og það er bara fínt. Ég sá að hann gat orðið afskaplega orðljótur ef honum fannst fólk vera úti að aka og hann var eitthvað skellandi hurðum í dag, en við fundum aldrei fyrir neinu öðru en elskulegheitum.

Undanfarnir dagar, frá þriðjudagsmorgni, hafa verið skrítnir. Stundum hefur maður svo mikið að gera að tíminn hverfur. Þessir dagar hafa verið eitthvað mikið meira en það. Þess má geta að á miðvikudag sagði konan, "sjáumst á laugardaginn". Ég sé hana í fyrramálið í fyrsta skipti síðan þá, þótt við séum bæði heima utan vinnutíma.

Þetta er þó ekki búið, því nú þurfum við að setja þessa 25 klukkutíma af efni inn í tölvu og byrja að klippa. Það þarf að hljóðblanda svo að úr verði stereo og 5.1 hljóð. Svo þarf að setja allt saman á DVD. Þetta er rétt að byrja, en mikilvægasti hlutinn er búinn og hann heppnaðist vel, sýnist mér.

Kvöldið fyrir stóra daginn

Dagur er að kveldi kominn, en morgundagurinn lætur mig ekki í friði. Á morgun og föstudag mun ég, ásamt vöskum hópi, kvikmynda tvenna hljómleika bresku (sorry) hjómsveitarinnar Uriah Heep. Undirbúningurinn gekk vel þangað til í gær. Einn af sex kvikmyndatökumönnum forfallaðist. Ekkert stórmál, því ég hafði lofað fimm. Svo heyrði ég klukkan 10:33 í gær að við ættum að taka upp hljóðið líka. Ég var ekki par sáttur, enda á ég ekki multitrack tæki og hef ekki verið að vesenast í hljóðinu áður. Ég sendi emil til allra sem ég þekki í bransanum og hingdi í fleiri. Ekkert gekk. Þetta reddaðist þó í dag. Ungur maður sem þekkir einhvern sem ég kannast lauslega við hafði samband og bauð fram þjónustu sína og 24 rása græjunnar sinnar.

Hugmyndin hafði verið að eyða mánudegi til miðvikudags í að hóa saman hópnum, fá sér kaffi og ræða málin. Við myndum skoða hver væri á bíl og hvernig best væri að standa að öllu. Það gerðist ekki, því ég var á útopnu að redda hljóðdæminu. Eins og einhver tæknilegur umboðsmaður hljómsveitarinnar sagði, ef þetta er ekki tekið upp á fjölrásatæki getum við alveg eins sleppt þessu. Ég get svo sem ekki verið fúll út í hann, þó ég hafi rétt fyrir mér og þeir hafi misskilið mig. Þegar maður er farinn að vinna með svona frægu fólki verður maður að standa sig og redda hlutunum, eða sleppa þessu. Vilji ég þykjast vera kvikmyndagerðarmaður af einhverjum kaliber verð ég bara að gera það sem gera þarf.

Nú er sem sagt liðið á kvöldið fyrir fyrri hljómleikana. Á morgun kemur í ljós hvort hvort ég hafi staðið mig í undirbúnungnum. Morgundagurinn er sennilega mikilvægasti dagur minn til þessa í kvikmyndabransanum. Það eru miklir peningar í húfi og mannorð manns, þannig lagað. Gangi þetta upp, verði þetta góð hljómleikamynd, er framtíðin björt. Klikki þetta er ég kominn aftur fyrir byrjunarreit.

Nú er ég farinn að sofa. Morgundagurinn verður langur. 

Allir eru vondir við okkur

Nú eru það þjóðverjar. Hvar endum við? Í kring um 1932?

Ég átti mitt Árni-Darling moment í gær. Klukkan 10:33 að morgni fékk ég svar við tölvupósti sem ég sendi fyrir viku síðan. Í þeim pósti hafði ég spurt um síðustu óskir Júæja Híp áður en við förum í að taka upp hljómleikana á fimmtudag og föstudag. Ég lét eina litla spurningu fylgja með, hvort hljóðupptakan væri ekki í góðum höndum hjá þeim. Ég hafði nefninlega sagt frá upphafi að þeir þyrftu að sjá um það sjálfir, hljóðblanda og senda okkur svo hljóðrásina. Nei, hann sagði að það væri í okkar höndum. Merkilegt, því ég hafði ekki bara sagt það í síma að þeir yrðu að gera það, heldur á ég tölvupóst frá því í júlí þar sem ég tek það fram. En það þýðir ekki að væla. Þetta er viðkvæmt mál og ef ég fer í rifrildi verður þetta sennilega blásið af. Maður verður að redda þessu.

Ég var því á útopnu í allan gærdag, reynandi að finna lausn á þessu máli. Hvernig get ég tekið upp 30 hljóðrásir á þeim fjárlögum sem ég hef, því ég hafði alls ekki gert ráð fyrir að standa í þessu sjálfur og borga einhverju mobæl stúdíói fyrir. Nú voru góð ráð dýr.

Það er enn ekki komið á hreint hvernig þetta verður leyst. Ég er nú að bíða eftir símtali frá einum, tölvupósti frá öðrum og þarf að hringja í þann þriðja.

Ég hafði ætlað mér að eyða síðustu tveimur dögunum í að plana kvikmyndaupptökurnar, en verð að geyma það og vona það besta, því hljóðið gengur fyrir.

Alltaf gaman að eiga við breta. 

Vaxandi reiði í garð Íslendinga

Ósáttur? ... burt með spillingarliðið

Er Gunnar ósáttur við að einhver skuli segja eitthvað um eitthvað sem þeir geta ekki tjáð sig um því það er trúnaðarmál en við megum samt borga brúsann?

I got news for ya, pal. Á meðan skítugir og heimskir alþýðuaumingjar eru nógu góðir til að taka fram veskið og borga fylleríið, má bara alveg sleppa þessu trúnaðarmálarugli. Vér erum orðin þreytt á potintátum með silkibindi sem eru svo æðislegir að þeir nenna ekki að tala við okkur litlu aumingjana því við erum svo heimsk og myndum ekki skilja raðskatt hvort eð er.

Eitt enn. Var þessi Gunnar í einhverri áhrifastöðu hjá gamla Glitrófinu? Ég spyr því ég nenni ekki að gúggla það. Sé það svo, má hann bara eiginlega soldið segja af sér eða í besta falli sleppa því að vera ósáttur. Það hafa aðrir meiri ástæðu til að vera ósáttir.

PS. "burt með spillingarliðið" er átak einhverra bloggara. Við bætum þessu við titla til að minna fólk á að við viljum spillingarliðið burt.   

Glitnir keypti ekki í Baugi

Sauðina heim ... og burt með spillingarliðið

Það lýtur út fyrir fólksflótta af landinu á næstu mánuðum. Það mun aðeins gera stöðuna erfiðari fyrir ríki og sveitarfélög. En þarf það endilega að vera svoleiðis?

Það er mikill auður í íslendingum erlendis. Það búa einhverjar þúsundir um allan heim. Þeir hafa það flestir sameiginlegt að hafa ekki tekið þátt í svallinu, vera ekki með milljónalán hangandi yfir hausnum og að hafa "alist upp" í allt öðru umhverfi. Þeir hafa lært siði síns lands, siði sem við getum sjálfsagt lært af. Þetta er yfirleitt vel menntað fólk.

Hvernig væri ef ríkið eða sveitarfélög hjálpuðu týndu sauðunum að koma heim aftur? Það vita allir að íslendingar erlendis eru alltaf á leiðinni.

1. Hafi viðkomandi sín mál á hreinu í viðkomandi landi, fær hann einhvers konar ríkisábyrgð. Hana er hægt að nota til að taka húsnæðislán í gjaldeyri viðkomandi lands.

2. Sauðurinn millifærir lánið yfir á gjaldeyrisreikning heima, kaupir íbúð á Íslandi og selur erlendu eignina*.

3. Sauðurinn flytur heim, borgar ábyrgðaraðila og lætur gott af sér leiða.

*Það er ekki sjálfgefið að hús seljist strax. Þess vegna er hjálp ríkis eða sveitarfélaga nauðsynleg. Fæstir geta borgað af tveimur húsnæðislánum í einu. Þess vegna myndi ábyrgðaraðili greiða af nýja láninu þar til eldri eign er seld. Þessum afborgunum yrði svo bætt ofan á höfuðstól þess láns sem eftir er.

Þetta kostar ríkið því ekkert, því allt er endurgreitt að lokum. Fólk sér sér fært að flytjast heim án þes að taka áhættu sem getur steypt því í gjaldþrot. Gjaldeyrir kemur í töluverðu magni inn í landið. Það þarf ekki nema 10 fjölskyldur til að koma u.þ.b. 250 milljónum hingað, 100 fjölskyldur gera 2.5 milljarða og svo framleiðis.

Þetta er gróf hugmynd, svo það væri gaman að heyra hvað fólki finnst.

 

PS. "burt með spillingarliðið" er átak einhverra bloggara. Við bætum þessu við titla til að minna fólk á að við viljum spillingarliðið burt.  

Endurgreiða 2,5 milljarða

Skemmtilegt framtak ... burt með spillingarliðið

Þetta er stórskemmtileg hugmynd. Enn og aftur segi ég, ef ég væri á landinu... þetta er að verða alvarlegt. Verð ég ekki að fara að plana endurkomu? Mig langar að kaupa listaverk á 5000 kall, mig langar á borgarafundinn í Iðnó, mig langar að byggja upp nýtt og betra samfélag. Mig langar að vera á staðnum svo ég geti byggt upp síðuna Nýja Ísland. Mig langar svo margt.

Í fyrradag minntist ég á hugmynd sem ég fékk. Mig langar að gera kvikmynd um lífið í kjölfar hrunsins. Mér datt í hug að hún gæti orðið fjölskyldudrama. Rakel lét sér detta í hug að gera einhverskonar háðsádeilu um ástandið, sem ég held að gæti verið skemmtilegt verkefni. Gullvagninn kom svo með þá hugmynd að gera samsærismynd um þá sem að baki hruninu standa. Það er sjálfsagt full þörf á að kafa svolítið ofan í það og gera mynd. Kíkið endilega á þá færslu og látið heyra frá ykkur.

Svo er það stóra fréttin frá því í sumar sem er orðin svo lítil í samanburði við allt. Uriah Heep hljómleikarnir verða teknir upp á fimmtudag og föstudag. Maður hefur þá eitthvað að gera hér í afdalarassgatinu Hollandi.

 

PS. "burt með spillingarliðið" er átak einhverra bloggara. Við bætum þessu við titla til að minna fólk á að við viljum spillingarliðið burt. 

Selja verk á 5.000 krónur

Kommon! og burt með spillingarliðið!

Ég ætla ekki að tala um tónlist eða karakter Bubba. Ég ætla ekki að spekúlera um það hvort tónlist geti breytt heiminum. En kommon!

Það vantar eina og hálfa milljón upp á að dæmið gangi upp. Á borgin það ekki til?

Hver svo sem staða borgarsjóðs er, geta þau að minnsta kosti druslast til að svara. Nei er betra en ekkert. Við vitum þá allavega hvað við höfum þau. Við vitum það svo sem, því þögnin er hávær. 

PS. "burt með spillingarliðið" er átak einhverra bloggara. Við bætum þessu við titla til að minna fólk á að við viljum spillingarliðið burt.

Ekkert svar við styrkumsókn Bubba

Hrunið - kvikmynd um fall Íslands : og burt með spillingarliðið!

Ég er að ljúka við gerð handrits sem ég vonast til að geta kvikmyndað í sumar. Mundin Undir Svörtum Sandi verður lauslega byggða á næstum því samnefndri stuttmynd. Þar sem þessi skrif eru að klárast, væri gaman að finna sér nýtt viðfangsefni.

Mér var að detta í hug að gera myndina Hrunið. Kannski að titillinn breytist eftir því sem sagan þróast. Myndin ætti að fjalla um íslenskan raunveruleika í kjölfar bankahrunsins. Hér er hugmynd.

Pabbi rekur lítið fyrirtæki og mamma er kennari. Skuldir fyrirtækisins verða óyfirstíganlegar og það fer á hausinn. Húsið og bílarnir missa verðgildi sitt meðan lánin rjúka upp. Mamma reynir að halda heimilinu gangandi, en það gengur illa á kennaralaununum. Pabbi reynir að sinna heimilisverkum þegar hann er ekki að leita sér að vinnu, en finnur út að hann er alveg hand ónýt húsmóðir. Þetta ástand hefur auðvitað hrikalegar afleiðingar. Táningarnir tveir skilja ekki hvers vegna þau geta ekki haldið áfram að eyða peningum og þar kemur enn ein togstreytan.

Pabbi var víst ekki alveg þar sem hann var séður. Fljótlega fer síminn að hringja og miður skemmtilegir menn fara að láta sjá sig. Þegar jeppinn fuðrar upp í innkeyrslunni, fer allt endanlega í hundana. Kannski að unglingarnir finni á sér nýja hlið og berjist við vondu kallana.

Ég get svo sem hóstað þessu upp, en það væri alveg ofboðslega skemmtilegt ef þetta yrði samvinnuverkefni. Ef fólk gerði athugasemdir, kæmi með persónur og atburði. Það væri gaman að sjá hvort hægt væri að þróa handritið hér á blogginu. Það sem ég skrifa hér að ofan er bara hugmynd. Handritið gæti þróast í allt aðra átt.

Látið endilega vita hvað ykkur finnst og sjáum hvort við getum gert kvikmynd allra landsmanna!