Umhverfisvernd um að kenna?

Síðan Al Gore byrjaði að predika yfir okkur um hinn óþægilega sannleika, hefur umhverfisvernd farið úr böndunum. Nýlega var ESB að gæla við þá hugmynd að skriðdrekar þyrftu að verða minna mengand. Gott að vita að þegar hús einhvers er sprengt í tætlur er rykið eina mengunin sem viðkomandi þarf að lifa við, lifi hann yfir höfuð. Já, og geislavirki úrgngurinn úr sprengjunni, en það er allavega ekkert CO2 í loftinu. Hybrid bílar eru í tísku, þótt sumir hafi allt of lítinn rafgeymi til að vera að notum. Fyrir utan það að framleiðslu- og förgunarferlið er allt annað en umhverfisvænt.

Þótt við séum öll orðin græn eins og engisprettur bruðlum við samt með hráefni. Ég get keypt plastleikfang með batteríum fyrir 500 kall því það er svo ódýrt að framleiða allt í Kína. Stundum furða ég mig á því hvernig það er hægt, hráefni, framleiðsla, þúsundir kílómetra í skipi, vaskur og álagning. Ef batteríið er búið kaupi ég bara nýtt dót, því það er hvort eð er ekkert mikið dýrara en að skipta um batterí, og svo miklu auðveldara. Ef ég kaupi kex, get ég verið viss um að fá ekki matareitrun, því hver kexkaka er sérpökkuð í pakkanum. Þetta er soldið vesen, því ég þarf að fara út með ruslið daglega, sem fullt er af umbúðum, en ég lifi þó annan dag og get farið út með ruslið aftur. Við látum eins og við séum að bjarga umhverfinu en virðumst hafa misst sýn á vandanum.

Eitt af því versta sem umhverfisvakningin hefur komið af stað er biodiesel. Það sem áður var matur er notað í eldsneytisframleiðslu, því öll vitum við að olían er að klárast. Gallinn er bara sá að framleiðsluferlið er dýrt og mengandi og það þarf gífurlegt magn af maís og öðru í framleiðsluna. Við erum ekkert að velta okkur upp úr því að einhver lítill brúnn kall á Haiti eða í Afríku getur ekki étið. Fyrir okkur er vandinn sá að kexpakkinn fer úr 100 kalli í 200. Bömmer, en við höfum efni á því. Litli brúni kallinn hefur það ekki og sveltur fyrir vikið. Skiptir ekki máli, því við getum verið ánægð með okkar framlag til umhverfismála, keyrandi um á poppkornsknúnum jeppa. 

Fjármálaráðherrar „í áfalli“

Er vinkonan of ung? Sjáum til...

Lita hárið eða ekki? Hann um það. Richard Gere og Clooney sjálfur líta bara vel út með silfur í hári. Það er þó spurning hvort mann myndi ekki bregða við að sjá sjá gráhærða Paul Mccartney og David Bowie. Ég held að það geti verið erfitt að snúa aftur eftir margra ára litun án þess að virðast hafa elst um 20 ár á viku.

Hitt er svo annað mál, er hann ekki of gamall fyrir vinkonu sína, hana Söru. Sjáum til. Það er til formúla sem auðveldar manni að velja sem yngst án þess að búa til vesen og lenda í slúðrinu. Maður tekur aldur hans, deilir með tveimur og bætir sjö við. Þannig er maður kominn með lágmarksaldur hugsanlegrar kærustu.

Clooney er 46 / 2 = 23 + 7 = 30. Var hún ekki 29? Jæja, það er bara að bíta á jaxlinn, því eftir tvö ár er hann orðinn fimmtugur og hún 32. 50 / 2 = 25 + 7 = 32.

Nú er bara að reikna út hvað þú, lesandi góður, mátt leika þér með. 

Litar Clooney hárið?

Misskildi þetta

Það fyrsta sem mér datt í hug var að einhver hefði strokið úr fangelsi og hans væri nú leitað erlendis eftir að hafa sloppið úr landi. Þetta er ekki ádeila á moggamenn, íslenskan bauð bara upp á þetta.

Annars er ég að leita fanga erlendis. Fór meira að segja úr landi til að finna hamingju og ríkidæmi. Það eina sem ég fann voru grá hús og feitar franskar með majonesi. Jú, og túlipana á vorin.

Best að slútta þessari færslu áður en einhver potar í óviðeigandi hnappinn að neðan.

---

PS. Það fæddist lítill drengur við hliðina um 5:30 í morgun. Ég varð ekki var við neitt, þótt ég hefði vaknað klukkan fimm og farið í vinnuna um sex. Hvað um það, var að kíkja á hann og hann er bara ansi snotur, og segi ég það ekki oft um nokkurra klukkutíma gömul börn.

Auðurinn kemur að utan

Ernst II: Í Þýskalandi á morgun

Það er spurning hvað kínverjum finnst um einhvern ráðherra frá Íslandi, talandi um mannréttindi. Ef einhver spyr hversu stórt Ísland er, væri hægt að svara að fyrir hvern íslending eru 5000 kínverjar. Við erum 1000 sinnum færri en bandaríkjamenn og um 1300 sinnum færri en íbúar ESB. Þó erum við fremri flestum þjóðum í flestu. Það verður gaman að sjá hvað kemur út úr þessaari ferð.

Fyrir þremur dögum sagði ég frá Ernst van Damme, hollendingi sem ákvað að selja allt sitt og ganga til Tíbet. Hann er nú kominn langleiðina að landamærum Þýskalands, gerir ráð fyrir að yfirgefa Holland á morgun. Gangan hefur ekki verið áfallalaus. Hann fékk blöðrur fyrir helgi og hafa þær háð honum, en eru þó að skána. Hann minntist á vandamal í sambandi við söluna á húsinu sínu, en fasteignasalinn ákvað að gera allt sem þeir gátu til að leysa hvað sem kæmi upp á svo hann gæti einbeitt sér að göngunni. Hann fór ekkert frekar út í það, en virtist vera mikið létt. Ernst segist vera á áætlun þrátt fyrir þetta og heimsókn til tannlæknis fyrir helgi.

Á blogginu sínu er hann búinn að birta áætlun yfir ferðina. Engar tímasetningar eru komnar, enn sem komið er, nema fyrir Holland (sjá neðst). Nú er bara að sjá hvernig gengur.

Hollaland
Þýskaland
Tékkía
Slóvakía
Ungverjaland
Rúmenía
Búlgaría
Tyrkland
Sýrland
Líbanon (eða hugsanlega Jórdanía)
Ísrael (og þá ekki um Ísrael)
Sádi Arabía
Sameinuðu Arabísku Furstadæmin
Abu Dhabi
Dúbai ... yfir Hormuz-sund
Íran
Pakistan
Indland
2-3 vikna hvíld á Indlandi þar sem skoðað verður hvernig best er að komast inn í Tíbet gegn um Nepal.

Gangan að landamærum Þýskalands:
Alkmaar-Amsterdam 50km (7-4-2008)
Amsterdam-Utrecht 45km (9-4-2008)
Utrecht-Maarsbergen 27km (10-4-2008)
Maarsbergen-Veenendaal 32km (11-4-2008)
Veenendaal-Rhenen 12km (11 of 12-4-2008)
Rhenen-Beuningen 33km (12-4-2008)
Beuningen-Nijmegen 8km (12 of 13-4-2008)
Nijmegen-Kleef (D) 25km (13-4-2008)

Meira seinna. Endilega kvittið fyrir lestur svo ég sjái hvort áhugi sé fyrir frekari skýrslum. 

Viðskiptaráðherra fer til Kína í dag

Að fórna sér fyrir börnin

Þegar sú ákvörðun að eignast barn er tekin, veit maður að það þarf að fórna ýmislegu á meðan það er að vaxa úr grasi. Þetta á sennilega sérstaklega við um fyrstu árin. Það hefur margt farið öðruvísi en ætlað var á síðustu tveimur árum. Ég hef ætlað að gera margt en ekki farið í það vegna tímaskorts. Ég byrjaði til dæmis að skrifa handrit í fullri lengd fyrir um ári síðan, en ég hef aldrei komist í að klára það því alltaf er nóg að gera í kring um barnið. Þó hef ég reynt að vinna sem mest í kvikmyndagerðinni til að halda dæminu gangandi. Mest hafa þetta verið verkefni fyrir aðra. Hún hefur þó þurft að taka þriðja sætið, á eftir barnauppeldi og launaðri vinnu.

Í dag varð ég að gefa frá mér skemmtilegt verkefni. Mér var boðið að ferðast um Evrópu í þrjár vikur og kvikmynda merkilega staði. Þetta átti svo að nota í kynningarmyndbönd. Mér voru boðin góð laun með fullu uppihaldi. Hefði barnið ekki verið til staðar væri ég farinn.

Mats er auðvitað þess virði og ég hika ekki við að setja hann í fyrsta sæti, en þetta hefði verið skemmtilegt ævintýri. Við förum bara saman í Evrópuferð þegar hann hefur vit á því. 

Gangandi til Tíbet

Hollendingurinn Ernst van Damme lagði af stað gangandi frá heimili sínu í Alkmaar, Hollandi 1. apríl síðastliðinn. Hann kom við í Amsterdam og er nú á leið úr landi. Ferðinni er heitið til Tíbet. Hann gerir ráð fyrir að ganga 8000 kílómetra á 10 mánuðum og vonast til að hitta Dalai Lama á leiðinni. Hann mun ganga um Ungverjaland, Tyrkland, Abu Dhabi, suður Íran og Pakistan, meðal annars. Hann hefur lagt allt undir, seldi húsið sitt og innbú, bauð jafnel upp fötin sín á netinu. Það merkilega við manninn er að hann er ekki íþróttamaður. Þetta er ósköp venjulegur, fimmtugur maður með smá bumbu sem ákvað að gera eitthvað stórkostlegt.

Þegar ég komst að þessu fékk ég magaverk. Væri ég ekki í sambúð með ársgamalt barn hefði ég hringt í hann og slegist í för. Ég hefði tekið vídeótökuvélina og rölt þetta með honum. Þetta hefði verið stórkostlegasta ferðin sem ég hefði farið í og ég hefði eflaust getað gert merkilega mynd um ævintýrið. Ég er ennþá að reyna að jafna mig á því að geta ekki farið með.

Kannski kemur að því einhvern daginn að maður geri eitthvað sem skiptir máli en þar sem Tíbet hefur alltaf heillað mig hefði þetta verið fullkomið. Erfitt, en hverrar blöðru virði.

Þeir sem skilja hollensku geta fylgst með göngunni á blogginu hans. Fyrir hina mun ég fylgjast með ferðinni og leyfa ykkur að fylgjast með. 

Gere telur að Kína eigi við djúpstæðan vanda að etja

Al Gore spornaði gegn breytingum

Fyrir þá sem ekki muna, neitaði Al Gore að skrifa undir Kyoto samninginn fyrir 11 árum. Honum fannst það ekki réttlátt að Bandaríkin skrifuðu undir meðan "þróunarlönd" þyrftu ekki að vera bundin af samningnum. Einn þessara landa var Kína, og skil ég hans sjónarmið. Hitt er annað mál að á meðan Bandaríkin neita að taka þátt geta þau ekki þrýst á aðrar þjóðir að gera það. Skammsýni?

Það verður gaman að sjá hvað hann segir um Ísland. Við erum ein mest mengandi þjóð í heimi. Merkilegt, þar sem húshitun er hrein. Vetnisævintýrið er kannski ekki dáið, en ég sé lítið talað um það. Okkar endurnýjanlega orka fæst með því að stórskemma náttúruna. Okkar orka er líka dropi í haf orkuþarfar heimsins. Út á við erum við hrein og framsýn, en raunveruleikinn er annar. Þetta verður spennandi dagur.

Margir sporna gegn breytingum

Púsl - við líka?

Ég verð að viðurkenna að mér finnst nýja myntin bara nokkuð skemmtileg. Hún hefði verið skemmtilegri hefðu þeir notað Brittaníu í staðinn fyrir skjaldamerki Betu gömlu, en svona eru royalistarnir.

Væri ekki gaman að gera eitthvað skemmtilegt við íslensku myntina? Fiskarnir eru farnir að þreytast. Kannski ættum við að nota kort af íslandi.

200kr. Kortið allt.
100kr. Hálendið.
50kr.  Vesturland.
10kr. Norðurland.
5kr. Austurland.
1kr. Suðurland.

Fyrst við erum að dúlla við peningana okkar gætum við lagað seðlana líka. Hvernig væri að fara aftur til gömlu krónunnar þar sem fallega staði á landinu var að sjá? Þetta yrðu auðvitað nýjir seðlar og ný hönnun. Ég get ímyndað mér að Gullfoss, Herðubreið, Dyrhólaey og fleiri staðir kæmu vel út. Svo væri hægt að nota okkar merkilegustu mannvirki líka. 

Nei? Já? 

Lítil ánægja með nýtt útlit pundsins

Barist á Vesturbakka

Þegar ég kom í heimsókn til Íslands í mars 2006, sagði mamma mér í bílnum að þeir vildu stækka álverið í Straumsvík. Ég spurði af hverju þeir gerðu það þá ekki. Fá ekki leyfi til þess enn sem komið er. Þvílíkt rugl, hugsaði ég. Forsjárhyggja, sósílismi, kommúnismi, whatever. Hvað eru stjórnvöld eða bæjaryfirvöld að gera með puttana í einkafyrirtækjum? Af hverju þarf alltaf allt að vera bannað?

Í þessari ferð keypti ég Draumalandið. Ég las bókina með áfergju, en ákvað þó að kynna mér málið frá báðum hliðum. Á endanum tók ég afstöðu á móti frekari stóriðju. Það var ekki vegna Draumalandsins, ekki vegna Kárahnjúka, ekki vegna neðri hluta Þjórsár. Ástæðan var þessi græðgi, þessi bulldozer hugsanaháttur. Ryðja öllu í gegn, og þá meina ég öllu, áður en grænu fíflin fatta hvað við erum að gera. Í hvert sinn sem einhver vill byggja álver er læðst aftan að fólki, í hvert sinn er "ferlið komið of langt". Þetta virðist gerast í hvert skipti. Það skal virkja hverja sprænu fyrir ál.

Ég er því á móti frekari stóriðju, einfaldlega vegna þess að þetta er farið út í öfgar. Þetta er eins og Vesturbakkinn, fólk hatar hvort annað því það er endalaust barið á því. Ég er á móti áli því máið er svo öfgafullt og ekkert annað virðist komast að. Svo vantar alveg að álverjar færi rök fyrir sínu máli. Atvinna fyrir eitt þorp í einu, en það eru 100 þorp á landsbyggðinni. Styrkur efnahagur. Ekki hefur það gengið eftir þrátt fyrir ótrúleg náttúruspjöll.

Undirbúningur álvers á Bakka

Til Íslands? Knopfler líka.

Þeir hafa aldrei komið til Íslands. Er ekki kominn tími á það?

Annars fór ég að sjá Mark Knopfler í Heineken Music Hall í gær. Hann var frábær, eins og búast mátti við. Lagavalið var flott, fannst mér. Hann var ekkert að ofgera Dire Straits efninu, en þar sem sólóplöturnar eru ekkert síðri, jafnvel betri, var það ekkert vandamál. Þetta byrjaði með 6-7 lögum af síðustu fjóru plötunum, svo kom Romeo and Juliet. Þá fóru þeir í jassaða pöbbastemningu. Undir lokin fékk sauðsvartur almúginn sem hefur ekki verið að taka eftir síðustu árin það sem þau vildu. Telegraph Road, Brothers in Arms, So Far Away og fleiri klassíkera. Hann slúttaðu þessu með Local Hero.

Spilamennskan var auðvitað fyrsta flokks, enda valinn maður í hverju horni. Hann gerði reyndar lítið úr sjálfum sér því hann er sá eini sem spilar bara á eitt hljóðfæri. Það gerir svo sem ekkert til því hann hefur þokkaleg tök á því.

Ég fór baksviðs eftir hljómleikana og hitti Guy Fletcher, höfund tónlistarinnar í Svörtum Sandi. Við sátum og ræddum málin í klukkutíma. Ég vissi að þetta var öðlingur, en bjóst ekki við að vera tekið eins vel og raunin var. Trommarinn, Danny Cummings, lét sjá sig og dældi gin og tónik í þá og bjór í mig. Hann er stórskemmtilegur náungi. Þegar hann spurði Miriam, konuna mína, hvað hún ynni við svaraði hún, I'm in fashion. Hann svaraði um hæl, ah, oh well, I'm out of fashion, but then your're young. Hún sagði, I've been doing it for 12 years. Oh? You started when you were 2? You are 14, right? Hinir komu svo undir lokin og það er ekki spurning að þetta eru ekki bara frábærir tónlistarmenn, þetta er stórskemmtilegt fólk sem gaman er að vera með. Ég hefði alveg örugglega getað farið með þeim á rúntinn um Amsterdam um nóttina, en ég þurfti að fara heim og passa barnið. Ég náði þó að taka í höndina á meistaranum sjálfum og þakka fyrir mig. Við það tækifæri fékk ég að heyra að hann var heillaður af tónlistinni sem Guy samdi fyrir mig. Þeir voru eitthvað að tala um að kíkja á hana við tækifæri. Guy er með disk, hann sér um það.

Eitt af því sem við ræddum um voru tónleikar á Íslandi. Þegar við minntumst á þetta sagði Cummings, já en það búa bara 30 manns á Íslandi. Ég svaraði að þeir fengju alveg örugglega 29 af þeim til að mæta. Við ræddum þetta þó í alvöru og þeir voru til í að skoða málið, sérstaklega eftir að þeir fréttu að listamenn á þeirra kaliber væru að koma. Þegar ég sagði þeim að Dylan væri að koma í sumar vildu þeir heyra meira.

Ef einhver hljómsveitainnflytjandi les þetta, endilega hafðu samband. Hver veit, kannski kemur Mark Knopfler til Íslands? Ekkert af því að bæta einum hljómleikum við þetta 95 daga ferðalag?

Stones-banni aflétt í Blackpool