Hver drap rafbílinn?

Fyrst maður er á svona eco-trippi...

Who Killed The Electric Car? 

Colbert - valdamesti maður heims?

Ég hef gaman af því að horfa á The Daily Show þegar ég er í Bandaríkjunum. Fastur þáttur er The Colbert Report, fréttaskýringar sem líta út fyrir að vera alvara en er hárbeitt grín.

Það má segja að Stephen Colbert hafi náð hátindi ferils síns í lok apríl þegar honum var boðið að tala í árlegri veislu í Hvíta Húsinu sem haldin var til heiðurs fréttamönnum. Forsetinn sat undir ískaldri gagnrýni í hálftíma án þess að geta gert neitt í því. Hann brosti til að byrja með en var orðinn stjarfur undir lokin. Sennilega einn versti hálftími í forsetatíð W.

Þetta ættu allir að sjá: http://video.google.com/videoplay?docid=-869183917758574879 

2000 kall á Selfoss

Þreföldun besnínverðs yrði spennandi. Á Íslandi yrðu áhrifin takmörkuð, 1760 krónur að keyra á Selfoss miðað við 320 kr. á lítran og 10 lítra á hundraðið. Það myndi kosta hátt í hálfa milljón að fara hringinn.

En eins og ég sagði er þetta ekkert stórmál. Sum lönd nota olíu til húshitunar og þau eru í djúpum...

Það er bara að vona að Pinky and the Brain sjái að sér. 

Stríð við Íran gæti þrefaldað olíuverð

Ál á Íslandi er út í hött og hér er sönnunin!

Hvað eru sterkustu rök þeirra sem eru fylgjandi álframleiðslu á Íslandi? Það er svo vistvænt. Við getum framleitt ál án þess að skemma jörðina. Við erum bara hreinlega að redda öðrum jarðarbúum, og þakki þeir fyrir sig.

Hljómar allt vel. Bömmer að það þurfi að sökkva svona miklu landi, en þetta er okkar fórn fyrir heiminn. Hljómar vel, en þetta er bull. Alcan missir þriðjung framleiðslunnar í fjóra mánuði en það er allt í lagi því það er minna en eitt prósent af ársframleiðslu Alcan!

Málið er að Ísland er pínulítið í þessu máli eins og öðrum. Við erum ekki að redda neinu með því að menga og eyðileggja íslenska náttúru. 

Framleiðslutap í Straumsvík minna en 1% af ársframleiðslu Alcan Inc.

Framtíðin...

Það hefur verið í tísku að spá fyrir um hemsenda síðan Biblían var sett saman á þriðju öld og opinberunarbókin náði almennri dreifingu. Heimsendir hefur reyndar verið vinsæll mikið lengur en það. Það var hins vegar opinberunarbókin og síðar Nostradamus sem gerðu heimsendi að stórstjörnu. Fólk flykktist í kirkju í lok árs 999, en ekkert gerðist. Við höfum misst af ótal heimsendum síðan, nú síðast fyrir sjö árum, árið 1999. Það breytir engu, það er komið nýr kandidat. Dagatal Maya endar árið 2012 svo að við vonum það besta.

Það er hægt að brosa við trúarlegum heimsendum sem aldrei koma. Er það ekki bara svo að mannskepnan skilur ekki óendanleika, skilur ekki að jörðin geti haldið áfram að þróast í milljónir ára? Kannski, en það er kaldhæðnislegt að þegar við erum að byrja að skilja heiminn og að heimsendir sé heimatilbúin saga og að Guð og Kölski komi sennilega alls ekki til jarðar til að útkljá sín mál, einmitt þá byrjum við að sýna tilþrif. Við þurfum engan Guð til að refsa okkur. Við getum það sjálf.

Heimsstyrjaldirnar tvær voru sönnun þess að við getum ekki bara eytt okkur sjálfum og öllu í kring um okkur, heldur líka að við erum tilbúin til þess. Ef málsstaðurinn er nógu góður sjáum við ekkert því til fyrirstöðu að sprengja mann og annan. Svo verður þetta hverfi og annað, borg, hérað, land, heimsálfa. Það er nefnilega þannig að "once you pop, you can't stop", það er engin leið að hætta. Þeir sem trúa því ekki geta prófað að sofa lítið og byrja að kvarta yfir óhreinu glasi sem skilið var eftir á stofuborðinu. Smámál sem engu máli skiptir, en ef jarðvegurinn er frjór verður það að stórrifrildi og endar jafnvel með skilnaði.

Hvað um það. Eitt af okkar heimatilbúnu vandamálum er umhverfið, mengun og gróðurhúsaáhrif. Sumir brosa og segja það vera hið besta mál að það hlýni um gráðu eða þrjár. En það er með þetta eins og annað, alltaf skal eitthvað skemma fyrir manni gamanið. Ef norðurpóllinn og stór hluti Grænlandsjökuls bráðnar fyllist Norður Atlantshafið af ísköldu ferskvatni. Þetta mun standa í vegi fyrir Golfstraumnum. Hann mun hörfa og sennilega fara beint yfir hafið í átt að Afríku í stað þess að fara norður í haf og ylja okkur. Þetta myndi gera Ísland óbyggjanlegt á örfáum misserum og norður Evrópu all hryssingslega. Nættúran færi úr skorðum og gríðarlegur flóttamannavandi yrði til. Þetta hljómar eins og vísindaskáldsaga um dómsdag, en Golfstraumurinn hefur hægt á sér um 30% á síðustu 40 árum. Hvað svo sem gerist er það þess virði að skoða þetta mál og taka það alvarlega.

Annars er það ekki eina vandamálið sem við stöndum frammi fyrir. Djúsinn er að klárast. Við getum sennilega haldið áfram að lifa áhyggjulaust í nokkur ár í viðbót, en það má segja að heimsendir sé í nánd. Þetta er ekki spádómur, þetta er raunveruleikinn. Olían er blóð iðnríkjanna og án hennar lifum við ekki. Við eigum einhverja áratugi eftir miðað við notkunina eins og hún er í dag. Við hefðum sennilega tíma til að þróa nýja tækni til að taka af versta fallið. Vandamalið er hins vegar að olíunotkun stendur ekki í stað. Gert er ráð fyrir að olíunotkun á vesturlöndum muni tvöfaldast á næstu 10 árum. Bætum svo við löndum eins og Kína og Indlandi sem vilja ná sömu lífsgæðum og við, þá er augljóst að við erum að sigla í strand. Spurning hvort maður nái áratugi áður en við lendum í vandræðum og olíuverð tvöfaldist eða meira. Spurning hvort að olían klárist hreinlega á næstu 20 árum.

Við erum sem sagt að nálgast heimsendi. Ekki í þeim skilningi að það muni rigna ösku og brennisteini og aðeins hinir hjartahreinu komist af. Það er líklegra að þessi heimsendir verði líkari falli Rómarveldis. Það mun taka einhvern tíma fyrir samfélagið að liðast í sundur. Það munu verða átök meðan lönd berjast um síðustu dropana (eins og sést nú þegar í Írak). Það mun sennilega koma til matarskorts. Frumskógarlögmálið mun ráða ríkjum. Eða hvað?

Það er auðvitað líka möguleiki að við tökum höndum saman, horfumst á augu við vandann í staðinn fyrir að stinga hausnum í sandinn. Við erum sennilega orðin of sein til að komast í gegn um þetta breytingaskeið án þess að finna fyrir því, en kannski höfum við enn tíma til að redda málunum án þess að fara aldir aftur í tímann. Það fer allt eftir því hvernig og hvort tekið er á málunum. Þetta er svipað og með krabbamein. Ef það greinist nógu snemma og er meðhöndlað er yfirleitt hægt að lækna það. Ef við lokum augunum í afneitun, hræðslu eða þröngsýni og gerum ekkert fyrr en vandamálið er farið að krefjast þess, þá erum við orðin of sein.

Eins og athugasemd Hafþórs H. Helgasonar í fyrradag: álið er ekki málið heldur vetni. Það er smá dropi í hafið, en betri er dropi en...  Og svo eins og minnst var á síðast, ef fólk vill vita meira mæli ég með tveim heimildamyndum, "If the Oil Runs Out" frá BBC og "End of Suburbia" og svo An Inconvenient Truth.

Hvað nú? Við erum bensínlaus...

Búinn að vera að grugga í stærsta vandamál okkar tíma. Við erum að verða bensínlaus. Það er talað um "peak", þegar olíuframleiðsla toppaði. Olíuframleiðsla er eins og kirkjuklukka í laginu, byrjar rólega en eykst hratt með vaxandi eftirspurn. Þegar bestu olíulindirnar hafa verið notaðar verður að finna olíu á erfiðari stöðum, svo sem í sjó og á heimskautasvæðunum. Þá er talað um toppinn, því sá tími kemur sem olíuframleiðsla byrjar að fara niður á við því nýju lindirnar eru of litlar, erfiðar eða dýrar.

Bandaríkin toppuðu árið 1971. Eigin framleiðsla hefur verið á niðurleið síðan. Stór olíuvinnslusvæði hafa verið að toppa síðan, nú síðast Saudi-Arabia í fyrra. Það að Arabía hefur toppað eru stórtíðindi. Það þýðir að heimurinn hefur toppað, olía verður dýrari og erfiðari að finna. Bensínverðin sem við sjáum nú eru komin til að vera. Það getur verið að bensínverð lækki eitthvað á næstu árum ef friður kemst á, en allar lækkanir héðan af eru tímabundnar. Bensínverð á eftir að hækka stöðugt á næstu árum.

Vísindamenn og aðrir sem virðast hafa vit á þessum málum búast við að olíuskortur komi til með að skapa stór vandamál á heimsvísu fyrr en síðar. Þeir gefa okkur 10-20 ár til að losa okkur við olíufíknina. Engin tækni í dag gefur nógu mikla orku af sér til að koma í staðinn fyrir olíu. Rannsóknir eru komnar of skammt á veg og það virðist vera takmarkaður áhugi á að sinna þessu vandamáli. Á meðan olían er að klárast er notað (og hent) meira plast en áður og bílarnir eru stærri því allir þurfa jeppa. Svo má auðvitað bæta Kína og Indlandi við, löndum sem vilja sömu lífsgæði og Evrópa og Norður-Ameríka hafa leyft sér frá stríðslokum.

Ég veit ekki hvort það verður gaman að sjá hvernig við komumst í gegn um þetta vandamál, en það verður athyglisvert. Það er auðvitað viðbúið að það verði árekstrar þegar fólk slæst um síðustu dropana, eins og maður sér nú þegar í Írak, en það er vonandi að það fari ekki úr böndunum.

Ef fólk vill vita meira mæli ég með tveim heimildamyndum, "If the Oil Runs Out" frá BBC og "End of Suburbia".  

Gengið um lónsbotninn?

Það er verið að setja innstunguna í samband. Hinn dæmdi er sestur í stólinn. Það er bara eitt sem getur bjargað málunum núna, náðun fylkisstjórans. Lítil hætta á því, það var hann sem setti gildruna. Votur svampurinn, vatnið lekur...

Það er allavega svona sem ég hugsa um Kárahnúkavirkjun og lónið. Veit ekki hvort þetta sé kannski meira nauðgun en aftaka.

Ég ákvað í vetur að fara á fjöll í sumar. Það er um að gera að sjá svæðið áður en því er drekkt. Spurningn er, eru margir sem gera þetta? Ætla margir að nota sumarfríið, eða hluta af því, til að berja hið dauðadæmda land augum?

Á skjaldbökuát rétt á sér?

Ég sá heimildamynd um skjaldbökuveiðar og át í Indónesíu og þar í kring. Þetta var líkara splattermynd en heimildamynd. Ég fæ gæsahúð við að skrifa þetta.

Það sem þeir gera er að setja skjaldbökuna á bakið og skera hana úr skelinni. Henni er haldið lifandi eins lengi og hægt er því annars eitrast kjötið. Þær eru sem sagt fláðar lifandi.

Merkilegt að maður sjái ekki meira um þetta mál, því fá dýr fá að þjást eins mikið af manna völdum.

Þessi baka hefur kannski dáið of snemma. 

Tíu létust eftir neyslu skjaldbökukjöts

Hvalveiðar - Moggapistill 8 ágúst 2003

Ég skrifaði þetta fyrir þremur árum þegar hvalveiðar voru fyrst á dagskrá. Maður hefur fundið fyrir því að ímynd Íslands hefur dofnað eitthvað síðan. Datt í hug að setja þetta hérna inn:

Hvaða þjóð hefur jákvæðustu ímynd í heimi? Ísland. Fólkið er fallegt og gáfað, landið er stórbrotið og tónlistin er sérstök.

Það er gaman að vera íslendingur í útlöndum. Allir eru svo spenntir yfir hvaðan maður kemur og vilja vita allt um land og þjóð. Er ekki ofsalega kalt? Þekkirðu Björk? Hvernig er það með þetta vetnisprógramm? Verða íslendingar orðnir óháðir olíu eftir nokkur ár?

Svo er það efnahagurinn. Meðan Evrópa og Ameríka engjast um og sjá ekki fram á efnahagsbata og velta fyrir sér hvað gerðist, meðan atvinnuleysi í stærstu löndum Evrópu skríður yfir 10%, eru íslendingar að græða sem aldrei fyrr. Virkjanir, hugmyndir og svo auðvitað fiskur.

Ísland er sem sagt eina landið í heiminum sem er að gera það gott. Ísland er kraftaverk. Lítil þjóð í stóru landi sem gengur betur en stærri þjóðir í smærri löndum. Ísland er líka laust við blóðuga fortíðina sem flest lönd þurfa að lifa við. Að mestu leyti allavega. Fyrir utan hvalina. En maður getur alltaf sagt að við séum löngu hætt að veiða hvali. Núna eyðum við milljónum í að flytja einn hval norður í haf svo að hann geti jafnað sig og gleymt grimmd kvikmynda og dýragarða. Núna förum við með túrista í hvalaskoðun og skiljum ekki af hverju við vorum að drepa þetta í den. Við græðum miklu meira á ferðamennskunni en hvalkjöti.

Þess vegna skil ég ekki hvað Alþingi var að hugsa þegar það ákvað að hefja hvalveiðar á ný. Meirihluti þjóðarinnar virðist líka standa á bak við þessa ákvörðun. Þetta er allt ofsalega einfalt. Útlendingarnir skilja þetta bara ekki. Það eru rúmlega 40 þúsund hrefnur við Íslandsstrendur. Mikið fleiri annars staðar í Atlantshafi. Hvaða máli skipta 38 hvalir? Þetta er innan við 0,1%. Hvalkjöt er gott og okkar færustu kokkar eiga eftir að sanna það fyrir yngri kynslóðinni. Svo er þetta bara í vísindaskyni. Við verðum að vita hvað þessi kvikyndi eru að éta. Til að byrja með, að minnsta kosti. Þetta er bara fyrsta skrefið í að hefja hvalveiðar í atvinnuskyni. En verum ekkert að hafa allt of hátt um það. Þeta er allt í lagi. Hvað með það þó að nokkrir þýskir grænfriðungar fari í fýlu og rölti um götur Dusseldorf með grímur og málaða bómullardúka?

Vandinn er að þetta hefur ekkert með Greenpeace að gera. Heimurinn er allur á móti hvalveiðum. Bandaríkin hafa fitlað við orðið viðskiptaþvinganir. Stórverslanakeðjur í Evrópu munu hætta að selja íslenskar vörur vegna þrýstings frá viðskiptavinum. Ferðalangar munu fara til annara landa. Það er vitað mál að fólk sem heimsækir Ísland eru svonefndir “ecotourists”, þeir hrífast af náttúru, bæði plönu og dýraríki og fallegu landslagi. Þeir hafa hingað til séð Ísland sem ríki sem græðir upp landið, verndar villt dýr og setur upp þjóðgarða hér og þar svo að land haldist óspillt. Þeir hafa ekki áhuga á að fara í hvalaskoðun til að sjá uppáhalds dýrin sín skotin með nýju, fínu sprengiskutlunum. Ef þetta væru bara nokkrir hippar sem tíminn gleymdi, væri þetta kannski allt í lagi. En sannleikurinn er að íslendingar eru að fremja pólitískt sjálfsmorð á alþjóðavettvangi.

Hvers vegna? Er þetta þrjóska? Þjóðremba? Varla getur verið að þessi 38 dýr muni skila svo miklum arði í ríkissjóð að það sé þess virði að sverta ímynd Íslands á alþjóðavettvangi. Ekki sjá þeir fram á hvalveiðar muni skipta meiru máli en ferðaþjónustan? Hvers vegna er þá verið að buna sér út í þetta núna? Af hverju er verið að fórna Íslandi fyrir þennan málsstað? Við vorum orðin heimsborgarar. Hvenær ætla íslendingar að taka ofan lambhúshettuna?

VGA 8.08.2003 

Hvalaskoðunarsamtök Íslands mótmæla fyrirhuguðum veiðum á 50 hrefnum

Ameríkanar eru klikk...

Skemmtilegarnir, Ameríkanar. Að maður skuli hafa virt þessa þjóð. Það hefur sennilega fyrir tíma Gogga Runna.

Annars var það John Lennon sem söng "...first you must learn how to smile as you kill..." Þetta tekst bandaríska hernum svona þrælvel en svo kvarta þeir þegar fólk skemmtir sér með þetta. Þeir segja heiminum stríð á hendur, gera loftárásir, innrásir í tvö lönd og horfa til þess þriðja með slefið lafandi niður á höku. Svo kemur einhver hermaður heim, er auðvitað kolruglaður á því sem hann hefur upplifað og þeir fara í fýlu þegar hann lýsir því sem gerist í stríði. 

Bandaríska varnarmálaráðuneytið fordæmir tónlistarmyndband