Hvernig sameinar maður ríkisrekstur og samkeppni?

Hvernig er hægt að sameina ríkisrekstur og samkeppni í orkumálum? Hvernig er hægt að koma í veg fyrir að vatnsorka og jarðvarmi íslendinga fari kaupum og sölum eins og fiskkvótinn? Það einfalt.

Lög yrðu sett um að öll orka Íslands væri eign þjóðarinnar. Þannig væri tekið fyrir að einkafyrirtæki gætu "eignað sér" borholur og virkjanir. Landsvirkjun yrði áfram í eign ríkisins. Allar virkjanaframkvæmdir yrðu á vegum Landsvirkjunar. Allar raflínur eign Landsvirkjunar. Öll tenging til notenda í eign ríkis eða bæjar- og sveitarfélaga.

Samkeppnin færi fram þannig að smásalar keyptu kílóvöttin á heildsöluverði og seldu áfram til notenda. Stórir smásalar gætu sennilega boðið betra verð, þó að það sé ekki víst. Það færi eftir því hvernig þeir hefðu samið um heildsöluverðið.

Segjum sem svo að Jón kaupi rafmagn af Stuði. Stuð er fyrirtækið sem Jón skiptir við. Hann fær reikninga frá Stuði og hefur ekkert með Landsvirkjun (OR eða hvað) að gera. Mælirinn er í eigu Landsvirkjunar og hún athugar hann einu sinni á ári. Nú er Jón ekki alveg sáttur því Stuð gerði mistök og fólkið í símanum var dónalegt. Hann fer á netið og sér að Neisti, sem er í samkeppni við Stuð, býður betri kjör. Hann segir upp samningnum við Stuð og fer að versla við Neista. Ekkert hefur breyst, nema að hann fær reikning frá öðru fyrirtæki, lægra verð og kannski betri þjónustu.

Neista gengur vel, því þar er boðið upp á góða þjónustu og fólk er að skipta yfir. Neisti fór úr 10.000 notendum í 19.000 notendur á milli ára og getur því samið um lægra heildsöluverð hjá Landsvirkjun. Þetta þýðir meiri hagnað eða lægra verð til neytenda. Fer eftir þvi hvað stjórn Neista vill.

Hver sem er gæti stofnað orkuveitu. Það er spurning með að þurfa að vera með einhvern lágmarksfjölda viðskiptavina svo að hver blokk sé ekki með eigin orkuveitu. Svona er allavega hægt að stuðla að samkeppni án þess að hætta á að orkan okkar verði seld hverjum sem er. Fyrirtæki myndu spretta upp, neytendur hefðu val og Landsvirkjun þyrfti ekki að standa í því að rukka hvern landsmann og gæti einbeitt sér að sínum stóru verkefnum. 

 

Ingibjörg Sólrún: Orkuveitur verði í félagslegri meirihlutaeign

To Protect and Serve

Eða To Serve and Protect. Man það ekki. Þetta er víst bandarískt slógan. Eins gott, því ekki á það við í Bretlandi. Þetta minnti mig á mál sem kom upp í Amsterdam fyrr á árinu. Þar rann barnavagn út í sýki með 7-8 mánaða barn innanborðs. Óviðkomandi vegfarandi henti af sér jakkanum og skónum og fleygði sér á eftir vagninum, bjargaði barninu og þakkaði fyrir sig. Hann vildi ekki sjá "laun" eða neitt annað. Sagði að þetta myndi hver sem er gera.

Nema breska löggan, virðist vera. Það er víst óviðeigandi. Merkilegt, þar sem sýkin í Amsterdam eru mun hættulegri en einhver tjörn. Þetta skilur að mennina og aumingjana. 

Lögreglumenn horfðu á dreng drukkna

Ég fell niður á hné...

...og kyssi eigendur Skálmholtshrauns a rassinn.

Spurning hvort þau séu listamenn sem búa í 101 Reykjavík. Hér er ég að vitna í sálgreiningu á mér sem má lesa hér á blogginu hans Ómars. Athugasemd 22 er sálgreiningin. Nokkuð skemmtileg lesning. 

Eigendur jarðar í Flóahreppi slíta viðræðum við Landsvirkjun

Hestar og aðrir fylgifiskar vændis.

Nú er aldeilis að setja drusluna í fimmta og gefa í. Þannig er mál með vexti að ég er að undirbúa handrit að íslenskri kvikmynd sem gerist að stórum hluta í Amsterdam, þ.á.m. rauða hverfinu. Ég mun svo sem ekkert sjá eftir hverfinu og því sem þar fer fram, en ég vona af eintómri eiginhagsmunasemi að það verði mikið til óbreytt fram á vor.

Annars er það að segja af frjálsræðinu hér í Hollandi að það virkar sem eins konar kúaskítur, dregur brúnu flugurnar að sér. Hér er allt fullt af hollenskum og erlendum dópistum sem sækja í ódýrt efni. Að reykja gras er næstum því eins sjálfsagt mál og að reykja sígarettur. Þó að hörðu efnin séu ólögleg virðist kerfið vera umburðarlyndara en annars staðar. Það sést á þjóðverjunum og frökkunum sem koma hingað til að ná í nammið. Það er líka vitað að Holland, og þá sérstaklega Rotterdam, er miðpunktur dreifingar eiturlyfja í Evrópu.

Annar fylgifiskur þessarar menningar er að mikið er um klíkur og það er oft í fréttum að gengið hafi verið frá þessum eða hinum meðlim einhverrar klíkunnar. Oft eru þetta "drive-by-shootings" þar sem tveir menn á skellinöðru skjóta á hinn óæskilega. Fólk kippir sér ekki upp við þetta því þeir eru yfirleitt að ganga frá hverjum öðrum og láta óbreytta borgara að mestu leyti í friði. Til að gefa hugmynd um hvað þetta er nálægt manni, þá var ég í heimsókn í Den Bosch fyrir 2-3 árum og þetta gerðist úti á horni við skindibitastað sem þar er. Þegar við fórum heim, seint um kvöldið, var gatan full af löggum og gulur borði í kring um veitingastaðinn.

Algert bann er kannski ekki lausnin, þar sem allt þetta færi einfaldlega undir yfirborðið. Vændi er skattlagt hér og þar af leiðandi er tiltölulega auðvelt að fylgjast með því, en einhver hluti þess er þú ekki sjáanlegur, sérstaklega þegar ólöglegir innflytjendur eða fólk undir lögaldri á í hlut. Það er lítið mál að ná sér í ungar stelpur frá Úkraínu, þó þær séu að sjálfsögðu ekki til sýnis útí glugga. Svo er það klámið. Ég held það hafi verið í fyrra sem lögreglan réðst inn í vöruskemmu þar sem verið var að taka upp klámmynd með austur evrópskri stelpu og dýri. Gott ef það var ekki hestur, þó ég þori ekki að fara með það.

Spurningin er því, yrði vandamálið stærra með því að gera vændi og eiturlyf ólögleg, eða myndi það koma í veg fyrir eitthvað af þessum fylgifiskum? Þetta er erfið spurning og ég vona að Job Cohen og félagar taki rétt á þessu, frekar en að nota þetta í atkvæðaveiðar.

Rauða hverfinu í Amsterdam breytt í verslanir og íbúðir?

Rick Treffers II - Pissstaur í vindi

Hér er falleg færsla á Sunnudegi, laus við væl, vesen og vandræði heimsins. Eins og ég sagði fyrir viku eða tveim er ég að vinna við að búa til kvikmyndahluta sviðsmyndar Ricks nokkurs Treffers fyrir hljómleikaferðina sem verður haldin í vetur og kannski fram á sumar. Ekki sat ég á fingrum mér, heldur notaði æeg þá til að munda myndavél og pota í hnappa forritsins Final Cut Pro, sem landsmenn þekkja kannski ekki af fenginni reynslu.

Verkefnið var tiltölulega einfalt. Ljósmyndir voru teknar af kappanum. Þær eru svo notaðar í bókina sem kemur með disknum. Þetta eru flottar myndir, skotnar á Hasselblad myndavél. Þegar hann innti mig eftir hugmyndum, hvað skyldi nú spilast fyrir aftan hann og spilafélagana, var ég ekki lengi að svara. Nei, mér leist ekki á hugmynd hans um að fara að spila VJ, allt of mikið verk og myndi kosta hann of mikið. Kannski texta? Nei, það er næstum vonlaust að synca það þannig að textinn sé á réttum stað þegar spilað er live. Nei, sagði ég, KISS. Ha, KISS? Já, Keep It Simple Stoopid, eigum við ekki bara að endurskapa ljósmyndirnar? Já, sagði hann, asskoti gæti það virkað.

Þannig var þetta sem sagt unnið. Ljósmyndirnar voru fyrirmyndin og við reyndum að gera hreyfanlegar útgáfur með því að fara aftur á sama stað og myndin var tekin og reyna að ná sama effect. Þetta er sem sagt ekki tónlistarmyndband eða músikkvídíó og ekki hannað til að vera kúl sem slíkt. Þetta á að fylla upp í reynsluna af hljómleikunum, án þess að draga óþarflega mikla athygli frá tónlistarmönnunum.

Hvað finnst ykkur, landar góðir? Hér er eitt sýnishorn af tólf. Ég má til með að vara við því að textinn er á hollensku.

Perrar

Á þetta að vernda börn fyrir ósæmilegum myndum sem gætu spillt þeim? Ég hef á tilfinningunni að ef einhverjir notfæra sér þetta séu það perrarnir.

Eða er ég kannski að misskilja þetta?

Varað við nöktum börnum

Gott að hafa í huga...

...þegar menn skoða framtíðarplön um virkjanir og orkusölu. Ég rakst á þetta á vefnum:

"It's no secret anymore that for every nine barrels of oil we consume, we are only discovering one."
-The BP Statistical Review of World Energy

Orka er gjaldmiðill 21. aldarinnar. Þetta hefur komið fram áður, en það er eins og fólk sé ekki að skilja það. segjum að við seljum kílóvattið á tíkall (þetta er ekki raunverulegt verð) til einhvers álrisans eða annarar stóriðju. Allt í lagi með það, því við erum að selja einhver teravött og þetta er þónokkur peningur. Segjum svo að olíuverð haldi áfram að hækka, sem er næstum óhjákvæmilegt. Árið 2012 er olían orðin svo dýr að heimurinn grátbiður um nýja orkugjafa. Það tekst ekki að fullnægja þörf, svo að orka í hvaða mynd sem er rýkur upp í verði. Nú er okkur boðnar 100 krónur á kílóvattið, en við verðum að hafna boðinu því orkan er frátekin, eða hreinlega ekki okkar, og er að seljast á tíkall.

Margir sem eru á móti virkjunum eru það ekki endilega á hvaða forsendum sem er, heldur vegna þess að hægt verður að fá mikið meira fyrir orkuna innan fárra ára.

Forsenda þess að geta notið hinnar komandi orkukreppu er að eiga okkar auðlindir sjálf. Ef stjórnvöld kluðra þessu eru þau annað hvort spillt eða vanhæf.

Vilja fund vegna frétta af Geysi Green Energy

Ísland, græna Ísland...

...eða var það brúnt? Ekkert íslenskt sveitarfélag er tilnefnt til umhverfisverðlauna Norðurlandaráðs. Ég er viss um að mörgum útlendingum kæmi það á óvart að ekki sé  minnst á hið vistvæna, náttúrufagra Ísland sem er brautryðjandi í vetnisrannsóknum. Landið sem hefur meira en nóg að náttúrulegri, mengunarlausri og endurnýjanlegri orku.

Svona er Ísland, en ekki íslendingar. Þeir keyra um á risajeppum, kynda húsin sín allan ársins hring hvort sem það er nauðsynlegt eða ekki, þeir endurvinna sáralítinn hluta sorpsins. Það er þó hjægilegt þegar stjórnvöld og sveitarfélögin eru skoðuð. Þau eru öll úti í vegarkantinum, lyftandi pilsinu upp fyrir hné, vonandi til þess að einhver útlendingurinn drekki þeim í auðævum sínum. Skítt meðþað sem fórnað er fyrir auðinn...

Ísland skrifaði undir Kyoto samninginn og skuldbatt sig þannig til að halda mengun í skefjum. Nú bíða menn spenntir eftir að hann renni út, eða hreinlega hundsa hann svo hægt sé að byggja verksmiðjur, álver og olíuhreinsunarstöðvar svo skríllinn geti unnið fyrir lagmarkslaun.

Hver þarf svo sem á einhverjum verðlaunum að halda. Útlendingarnir með peningana eru miklu meira spennandi. 

Ekkert íslenskt sveitarfélag tilnefnt til umhverfisverðlauna

Skjóta gæðinginn í hausinn

Ísland er alveg sérstaklega fallegt land... ennþá.

Ísland er sjálfstætt ríki... ennþá.

Ísland er ríkt... ennþá.

Hvers vegna er þessi árátta að virkja allt í bort, selja það fyrir tombóluverð, selja svo stóra hluti í fyrirtækjum til útlendinga svo hægt sé að græða eitthvað á landinu fallega.

Á meðan Írland, Svíþjóð og Finnland eru á hraðri leið inn í framtíðina eru íslendingar að rembast við að fara aftur um 100 ár. Af hverju þurfum við að halda baráttu Sigríðar Tómasdóttur í Brattholti áfram? Höfum við ekkert lært á þeim 100 árum sem liðin eru síðan hún barðist á móti gráðugum íslendingum og útlendingum sem vildu virkja Gullfoss og þannig eyðileggja eina af fallegustu perlum Íslands?

Það er kannski best að hætta þessu væli, virkja allt í botn strax og klára dæmið, því þegar skaðinn er skeður hefur vælið ekkert upp á sig. Skjótum gæðinginn í hausinn. Þá þurfum við ekki að rífast um það hvernig hann skal nýttur. 

Goldman Sachs að kaupa hlut í Geysi Green?

Hver vill vera húsbóndinn minn?

Ég hef búið í Hollandi í tíu ár, í hjarta Evrópusambandsins. Meðan Ísland hefur verið í bullandi uppsveiflu siðustu ár, hefur atvinnuleysi og (óopinber) verðbólga varað hér, sérstaklega eftir að evran var tekin upp. Það er ekki svo að Holland sé fátækt land eða að það gangi svo illa hér, heldur draga stóru löndin sem eru ekki að gera það svo gott restina á eftir sér. Þýskaland hefur verið að berjast í bökkum síðan það sameinaðist. Frakkland hefur alltaf verið eftir á fjárhagslega, Spánn og Ítalía líka. Þetta eru þó löndin sem munu ákveða hvað íslenska efnahagslífið er að gera. Það þarf að ausa peningum í austur-Evrópu svo að hún komist á sama plan og gamla vestur-Evrópa. Svo eru það miðin, sem verða ekki okkar lengur. Voru þorskastríðin tímasóun?

En svo maður setji þetta í form sem fólk skilur. Jón er ekki ríkur, en er í vinnu og á eitthvað eftir um hver mánaðamót. Hann safnar því saman og getur þannig keypt sér nýjan bíl á þriggja ára fresti og farið í utanlandsferð allavega einu sinni á ári. Hann er ekki ríkur, en honum líður vel.

Einhverjum datt í hug fyrir tíu árum að ef allir vinirnir keypu saman stórt hús og settu launin sín inn á sameiginlegan reikning myndi mikið sparast. Þetta hljómar vel, það er líklegt að Jón geti keypt sér jeppa næst. Hann slær því til og bætist í hópinn. Hann rekur sig þó fljótt á að um leið og launin eru komin inn á reikninginn þurfa allir að vera sammála um hvernig á að ráðstafa fénu. Það geta því liðið mánuðir áður en allir 25 vinirnir samþykkja að Jón geti keypt sér nýjan bíl. Hann þarf samþykki allra til að kaupa sér nýja tölvu. Hann þarf að hætta að reykja vegna þess að hópurinn er ekki samþykkur eyðslu í svoleiðis hluti.

Þetta var bara ákvarðanatakan. Þetta hafði verið hópur 15 þokkalega vel efnaðra vina, en á síðustu mánuðum hafa bæst við 10 vinir sem eiga lítið annað en gjaldfallin lán og gamlar druslur sem verður að endurnýja því þær kosta of mikið viðhald. Jón verður því að sætta sig við að það sem hann átti aflögu fer í að rétta nýju vinina af svo allir geti verið á svipuðu róli fjárhagslega. Þeir verða að ganga fyrir því annars verða verstæðisreikningarnir og gjaldföllnu lánin að stóru vandamáli fyrir alla 25 vinina.

Jón er fastur. Bíllinn er orðinn sex ára, hann hefur ekki komist í utanlandsferð í þrjú ár og húsið hans var sett í púkkið. En það þýðir ekkert að suða, hann tók sína ákvörðun.

Stuðningur við ESB-aðild eykst