Ha? Hvað áttu við? Pillur?

Nú verð ég að viðurkenna að ellin er farin að segja til sín. Ég les fyrirsögn sem virkar spennandi því ég er að reyna að rembast við að selja mynd. Þar sem ég á ekki búð er um póstverslun að ræða. Svo ég les.

Ég les um pillur. Ég er engu nær. Ég hefði sennilega þurft að vita meira um málið áður en ég las þessa frétt. Kannski er þetta framhald gamallar fréttar sem ég las ekki. Alla vega fannst mér skrítið að lesa fyrirsögnina "Liðkað fyrir póstverslun" og sjá svo að fréttin var um pillur, þó án þess að segja hvaða pillur eða hvað þær hafa með póstverslun að gera. Kannski fyrirsögnin hefði átta að vera "Pillur II: Póstverslun!" með tilvísun í gömlu fréttina.

Ekki vil ég setja út á fréttina. Ég skil hana ekki, svo ég get ekki dæmt um hana. Það er sennilega bara farið að rykfalla milli eyrnanna á mér.

Hvað um það, í tilefni þess að í dag er Sunnudagurinn 17. febrúar 2008, og að pillur koma fyrir í handritinu sem ég að vinna í vil ég endilega endursýna sýnishornið úr hinni margrómuðu stuttmynd Svartur Sandur. 

Liðkað fyrir póstverslun

Verðtrygging

Ef þetta er rétt, er þá ekki kominn tími til að leggja niður verðtryggingu á lánum? Var þetta ekki sett á í óðaverðbólgunni til að koma í veg fyrir að lán hyrfu á örfáum mánuðum?

Húsnæðislánið okkar, í Hollandi, er það sama og það var 1998, mínus það sem búið er að borga. Það bætist ekkert við það ef verðbólgan fer upp. Hér er hægt að taka tvenns konar lán, með sveigjanlegum vöxtum, og föstum. Engin lán, eftir því sem ég best veit, eru verðtryggð. Vextirnir eru einfaldlega breytilegir eftir því hvað verðbólgan er að gera á hverjum tíma.

Ef verðbólga á Íslandi er orðin sambærilegt við önnur lönd og hún helst þannig í einhver ár, eins og virðist vera, er verðtrygging þá ekki orðin tímaskekkja?

Ég vil endilega benda á bloggfærslu Höllu Rutar um svipað mál. 

Raunhæft að verðbólga náist niður segir Vilhjálmur Egilsson

Óttinn er ekki svo slæmur

Fyrir rúmu ári stóð ég uppi á þaki fjölbýlishúss og horfði niður. Það var ekkert öryggisnet, en ég ákvað samt að stökkva. Ég er ennþá í fallinu og veit ekki hvort ég muni lenda á fótunum. Það verður að koma í ljós.

Líf okkar er ekki svo langt. Klisja, en það er bara svoleiðis. Flest látum við eins og við höfum ótakmarkaðan tíma. Það kemur þó að því að lokastundin nálgast og þá getur verið erfitt að horfa til baka. Hvað gerði ég? Var líf mitt einhvers virði? Skil ég eitthvað eftir mig? Skiptir það einhvern einhverju máli hvort ég hafi lifað eða ekki? Börnin manns eru yfirleitt fegin að við höfum verið til og þar með gert þeim mögulegt að vera til, en lífið gengur ekki bara út á að vera útungunarvélar.

Það er gott að geta skapað, hvort sem það er í frístundum eða ekki. Það er örugglega gaman að hafa skapað merkilega hluti og sjá börn manns komast á aldur og uppgötva hvað "sá gamli/gamla" gerði. Það hlýtur að vera frábær tilfinning að gramsa í gamla dótinu uppi á háalofti og uppgötva óútgefna bók eftir afa sinn, eða kannski bara vel skrifuð bréf eða greinar. Þetta gat hann þá, hugsar maður og veltir fyrir sér því sem maður vissi ekki um gamla manninn. Maður fer aftur í tímann og kynnist fólki sem er farið.

Þegar ég kláraði Svarta Sandinn um daginn, hugsaði ég með mér, ef ég dey á morgun mun Mats ekki þekkja mig. Hann mun ekki muna eftir pabba sínum. Allt sem hann hefur eru ljósmyndir og það sem aðrir hafa sagt honum. Kannski hann myndi kynnast mér betur ef hann fyndi eintak af myndinni uppi á hálofti eftir 20 ár. En ég er ekkert að spá í að hrökkva alveg strax.

Það er gaman að lesa um framtak Ólafar. Ég vona að sem flestir finni þetta eitthvað sem gerir líf þeirra pínulítið meira virði með því að stökkva fram að brúninni, hvort sem það er gert með öryggisneti eða ekki. 

Markmiðið að stíga inn í óttann

Flug í hríð

Ég er að missa af þessari lægð ein og friðarsúlunni, en eins og sönnum íslendingi ber, hef ég lent í ýmsu sem útlendingar varla trúa. Ekkert merkilegt á okkar mælikvarða, en þó gaman að rifja það upp.

Fyrstu hremmingarnar sem ég man eftir voru uppi á Hellisheiði. Amma átti Land Rover sem hún notaði meðal annars í póstflutningunum í flóanum. Þetta byrjaði eins og venjuleg vetrarferð en það skall á blindbylur og enginn sá neitt. Hún keyrði fram á trukk sem var fastur og þurfti að stoppa. Allt í einu heyrum við mikið brambolt aftur í. Það var Toyota sem hafði ekki séð okkur og var komin vel inn í Land Roverinn. Þetta endaði þannig að afturhurðin var bundin föst því ekki var hægt að loka henni aftur.

Löngu seinna var ég að keyra leigubíl. Þetta var snemma að morgni og ég hafði verið að alla nóttina. Veðrið hafði verið til friðs, að mestu leyti, strekkingur og smá skafrenningur. Ég sæki fólk og keyri af stað suður í Keflavík. Veðrið versnaði hratt og við Voga var kominn blind bylur. Aksturinn gekk hægt og að lokum var ég farinn að nota vögguaðferðina. Þegar bíllinn hallar til hægri, beygja til vinstri og öfugt. Fyrir ofan Njarðvík var þetta orðið vonlaust mál, brottfarartíminn að nálgast og bílar fastir út um allt. Þegar við festumst þversum gafst ég upp. ...í nokkrar sekúndur. Ég kallaði í stöðina, sem hringdi og lét vita af farþegunum. Ég fór út og gróf bílinn upp með höndunum, ákvað að kaupa skóflu við fyrsta tækifæri, og komst upp af stað með hjálp vinalegs jeppaeiganda sem var í því að draga fólk upp úr sköflum. Við komumst út á flögvöll og ég heyrði seinna frá konunum tveimur að þær hefðu komist út í vél og í fríið. Það var þó kvartað yfir mér. Syninum, sem hafði ekki verið með, fannst þetta hafa tekið og langan tíma og kvartaði. Þegar mamman kom heim féll málið dautt því hún var svo ánægð með hvernig þetta fór.

Síðasta ævintýrið var svo 2. janúar 2000 þegar við vorum sjálf að fara af landi brott. Færðin til KEF var allt í lagi en völlurinn sjálfur var á kafi í snjó. Ekki var hægt að nota brýrnar, svo fólk varð að rölta út í vél. Þegar allir voru sestir sagði flugstýran að þetta myndi taka svolítinn tíma. Það þyrfti að grafa flugvélina upp. Hún kæmist ekki af stað. Hún sagði eitthvað fallegra á ensku svo að útlendingarnir yrðu ekki hræddir. Íslendingarnir þoldu sannleikann, virtist hún vera að segja.

Afsakið hugsanlega heimskulega orðaðar setningar og innsláttarvillur. Ég pikkaði þetta á ofsahraða áður en ég fór í vinnuna útá Schiphol. 

Flutningi úr flugvélum lokið

Dýragarðstuðrur

Einu sinni var íslendingur sem fór til London í nám. Hann átti systur. Hún kom í heimsókn og það vildi svo til að fjórir írar höfðu ákveðið að spila fjórum sinnum á Wembley Stadium. Það var því farið, enda mikið um dýrðir.

Ég man eftir að hafa keypt ZooTV smokka. Held ég eigi þá ennþá einhversstaðar. Myndinni hér til hægri var stolið af netinu.

Smokkar með félagsmerki

Missi af...

Ég missi af þessu eins og svo mörgu sem gerist heima því ég er að rolast um í útlandinu sem margir íslendingar vildu vera í. Það er nefninlega þannig með marga að þeir vilja ekkert meira en að komast í burtu. Þegar þeir svo fara vilja þeir ekkert meira en að komast heim aftur. Svona er gangur lífsins, grasið er alltaf grænna hinumegin. Jafnvel þótt allt sé á bólakafi í snjó.

Annars hefði ég ekki tekið eftir neinu í dag. Ég var að vinna við að endurskrifa handritið Undir Svörtum Sandi, sem mun verða kvikmynd í fullri lengd um þau skötuhjú Emilíu og Pétur. Ef allt gengur eftir. Þetta verður allt öðruvísi. Sama sagan en séð frá allt öðru sjónarhorni. Sjáum hvað setur. 

Kveikt á friðarsúlunni í kvöld

Ólafur Ragnar Grímsson...

...forseti Íslands staðfesti í dag stjórnarskrá landsins með því að skjóta málinu til þjóðarinnar...

Það væri allavega gott ef hann gerði það. Eitt er ég viss um, ef af þessu verður mun Samfó missa mikið af þingmönnum í næstu kosningum. Annars er ég ekkert viss, gullfiskaminni kjósenda er alþekkt fyrirbæri.

Þjórsárvirkjanir hafa forgang

Leifsstöð er ekkert sprungin!

Eins og kemur fram í fréttinni er Keflavíkurflugvöllur notaður í tvo tíma, tvisvar á dag. Það er alls ekki hægt að segja að flugstöð sem er tóm 20 tíma á dag sé sprugin. Þetta er bara léleg nýting, nema á háannatímum.

Eftir því sem ég get best séð eru tvær lausnir í málinu. Fara út í framkvæmdir sem munu sjálfsagt kosta milljarða, eða að lækka lendingargjöld hlutfallslega utan annatímans.

Ég vinn á Schiphol, með um 40 milljónir farþega á ári. Munurinn á flugvöllunum er ranafjöldi, 11 í Keflavík, um 110 á Schiphol, en líka að Schiphol er í fullri notkun frá morgni til kvölds.

Það að nota rútur er svo ekkert sér fyrirbæri. Á Schiphol þarf líka að nota þessa lausn yfir háannatímann. Þar fyrir utan nota öll lággjaldafélög H-hliðin, sem eru ranalaus. Allt til að spara tíma og kostnað. Ef einhver vill ráða mig í vinnu við að gera Keflavíkurflugvöll betur í stakk búinn til að taka við fjórum milljónum farþega á ári, er ég til í að flytja heim.

Leifsstöð sprungin

Diskurinn til Winnipeg?

Það er alltaf gaman að sjá hvað hópur vestur-íslendinga heldur í ræturnar. Það hefur verið ætlunin í mörg ár að fara til Kanada og skoða sig um í Winnipeg og annars staðar.

Kannski er það byrjun að ég sendi Svarta Sandinn á kvikmyndahátíðina sem fer þar fram í sumar. Nú er bara að bíða og sjá hvort tekið verði við henni. Ætli hún eigi meiri möguleika en annars staðar, eða eru áhrif Íslands kannski minni en maður heldur? Annars verður fólki auðvitað að líka myndin, annars gerist ekkert.

Diskurinn var þó ekki bara sendur til Kanada. Allir sem pöntuðu hann mega eiga von á honum á næstu dögum. Allir sem hjálpuðu til við gerð myndarinnar fá líka diskinn, því gamla útgáfan er úrelt. En hvað er á þessum diski?

Það eru fjórir matseðlar (athugasemd með íslenskri þýðingu á menu er vel þegin) í boði. Sá fyrsti býður upp á Black Sand (myndina með íslensku tali, enskum titlum og texta), Svartan Sand (allt á íslensku, þó ein mistök, því enskur texti britist (sem hægt er að slökkva á með Subtitles takkanum á fjarstýringunni)), Subtitles og Extras.

Sé Subtitles valmyndin valin fær áhorfandi að velja um að horfa á myndina með enskum, íslenskum, hollenskum eða sænskum texta.

Extras valmyndin er full að dóti sem ég henti inn, fólki til tímaeyðslu. Þar er hægt að velja Black Sand Theme. Þetta er nýja sýnishornið með nýju tónlistinni og útlitinu, sem ég setti í færslu fyrir um viku síðan. Einnig er Black Sand Trailer. Þetta er gamla sýnishornið og sýnir hve mikill munur er á endanlegu útgáfu myndarinna og þeirri fyrri. Black Sand Preview er fyrsta sýnishornið sem ég setti á netið haustið 2006, sýnishornið þar sem Emilíu er að dreyma. Þetta var reyndar atriði sem ég ætlaði að vinna úr, en það fór ekki lengra. Því næst er smábúturinn On the Set. Þar er hægt að sjá hvað okkur fannst leiðinlegt að gera myndina og hvað við vorum leiðinleg við hvort annað.

Previewið var ekki eina atriðið sem klippt var úr myndinni. Pétur, aðalpersónan, dó á söguöld í sínum torfkofa og Emilía, konan hans var heimsótt af látinni ömmu sinni. Þetta var ekki að virka eins og ég hefði viljað, svo ég klippti út bæði atriðin. Þriðja atriðið sem klippt var er það sem kallast Dance of Death í valmyndinni. Þar dansa aðalpersónurnar tvær meðan Emilía unga fylgist með, þar til allt er um seinan og dauðinn einn er framundan. Þetta var góð hugmynd í handritinu, en virkaði ekki í myndinni.

Síðasta valmyndin heitir einfaldlega Extra Extras og þar er hægt að sjá hluti sem ég hef gert en hafa ekkert með Svartan Sand að gera. Fyrst er sýnishorn úr gömlu myndinni, The Small Hours. Þetta var stuttmynd sem ég samdi og leikstýrði meðan ég var í námi. Við höfðum lítinn tíma og mig minnir að ferlið hafi verið tvær vikur, frá hugmynd til myndar. Hún var tekin upp á þremur nóttum, við vorum að frá kvöldmat til þrjú, fjögur, fimm að morgni og svo var farið í vinnu.

Síðan eru tvö myndbönd. Marike Jager syngur Focus. Þetta var reyndar sýnt á blogginu fyrir einhverjum mánuðum, en hér er þetta í DVD gæðum. Einnig er hægt að sjá Pispaal in de Wind eftir Rick Treffers. Þetta er eitt "myndbandanna" sem hann sýnir á risaskjá meðan hann spilar á tónleikum. Ekki myndband sem slíkt, svo ekki vil ég heyra folk vælandi yfir að það gerist svo lítið.

Þetta er sem sagt diskurinn sem fólk ætti að vera að fá í póst. Ég vona að ykkur líki og að þið látið vita hér að neðan. Þeir sem ekki hafa pantað diskinn geta gert það hér, eða með því að leggja inn á reikning 0325-26-000039, KT. 100569-3939. Öll framlög eru vel þegin, hvort sem það er hundraðkall eða hundraðþúsundkall. Greiði fólk meira en 1100 kr. eða 12 evrur mun ég senda disk. Ef ég næ að greiða upp kostnað með framlögum og öðru, mun ég skipta "gróðanum" með fólkinu sem hjálpaði til við gerð myndarinna, því allir unnu frítt.

Ég vona að ykkur líki. Takk fyrir stuðninginn! 

Aldrei fleiri á þorrablóti í Ottawa

Óskalög Sjómanna

Allir sem komnir eru yfir áttrætt muna sennilega eftir óskalögum sjómanna þar sem Gylfi Ægisson og aðrir áttu heima. Fyrirvinnan var að heiman svo dögum skipti og þá var ekkert annað að gera en að senda hvoru öðru óskalög. Stundum voru smellir líðandi stundar spilaðir, en yfirleitt voru þetta sjóaravísur.

Það er spurning hvort þetta lag Mark Knopfler hefði ekki verið vinsælt. Það heitir The Trawlerman Song (Lag Togarasjómannsins). Það er ekki bara textinn sem hefði passað við óskalagaþáttinn, heldur finnst mér lagið og spilamennskan svipuð því sem var í gangi. Kannski Lónlí Blú Bojs eða Lúdó hefði vippað þessu yfir á íslensku og gert megasmell úr því.

Það er svo auðvitað gaman að segja þeim sem ekki vita að hljómborðsleikarinn í þessu lagi samdi tónlistina við myndina sem ég var að senda fullt af fólki. Heimurinn er svo lítill ef maður heldur kíkinum öfugum.

Ég vonast til að hafa tíma til að blogga almennilega um DVD diskinn á mánudaginn. Á morgun þarf ég að taka upp hljómleika.

Góða helgi.