Alvöru bloggfærsla eins og blogg á að vera...

Þetta er orðið svo háfleygt að ég er farinn að taka sjálfan mig alvarlega. Það var auðvitað aldrei hugmyndin, svo að hér er blogg for the sake of blogg. Ekkert nema dumb drivel um sjálfan mig og hvað ég er að gera, skrifað af sjálfum mér til allra þeirra sem ekki lesa þetta.

Allavega, ég var með grillveislu í kveld. Væri svo sem ekkert spennandi nema að ég er grænmetisæta. Long story, never mind. Ég bauð sem sagt fólkinu sem er að fara í sæng með mér. Málið er nebbla að ég er að setja á stofn fyrirtæki númer tvö á árinu. Númer eitt var Oktober Films sem eigi frægt er orðið. Það er mitt eigið og kemst enginn nálægt því. v2r1 kinda thing. Mine and mine only og allt það. Nýja fyrirtækið verður mikið stærra, markmiðið er að hafa eitthvað upp úr því sem maður er að gera. Við fimm höfum semsagt meiri möguleika á því að meika það en einhver einn að rembast útí horni.

Ekki að það skipti neinu máli því þetta var grillveisla og við töluðum ekkert um bisniss (ef þú ert Sonja er það skrifað business).

Nú eru sem sagt allir farnir og klukkufíflið ekki einu sinni orðið tólf. Hún virðist ekki eiga í vandræðum með að verða voða seint á morgnanna en nú er það fullsnemmt svo að ég blogga bara.

Eins og allir vita (allir notað frjálslega hér) er ég eplanotandi. Ég á sem sagt tölvu með hálfétnu epli sem merki. Ég sé það yfirleitt ekki þar sem það er aftan á skjánum en ég horfi yfirleitt framan á hann. Annars var það ekki lógóið sem ég ætlaði að tala um heldur hvað eplabóndinn Steve Jobs gerir fyrir okkur notendurna. Ég rippaði sem sagt alla diskana mína í kring um jól og henti þeim upp á háaloft. Ég fékk svo iPod Nano í ammalisgjöf í maí. Það þýddi auðvitað að ég bjó til top 250 og henti á pottinn. Maður hendir lögum á pottinn með því að búa til playlists (spilalista). Það þurfti auðvitað að skemmta þessu liði svo að ég kveikti á tölvunni uppi í tölvuherberginu, þessari með með iTunes libraryinu, plöggaðu Powerbókinni inn í Marantz magnarann og strímaði iPod spilalistann beint inn í stereoið (vírlaust, nema hvað). Allir happí og engin kúkalög inn á milli. Var að hlusta á One Slip með Pink Floyd og núna Human Touch með Bruce Springsteen. Sem minnir mig á Zappa.

Frank Zappa er gamall vinur. Hann er dáinn og það er frekar pirrandi. Næstum því eins pirrandi og að Freddie Mercury sé dáinn en það er önnur saga. Allavega, þegar mér finnst feistið vera farið að dofna og vil að fólk annað hvort vakni eða kúki sér burt set ég yfirleitt Zappa á fóninn (í spilarann (og nú síðast í leitargluggann í iTunes)). I was going somewhere with this...

Sem sagt, ég var með grillveislu í kveld og finnst hún hafa flosnað upp óþarflega snemma. Þrátt fyrir BeerTender. Þrátt fyrir 12 ára gamlan Jameson. Oh well, let's face it, I'm eternally young... 

Gjaldfrjáls iPottabók á netinu...

Datt í hug að deila þessu með lýðnum. iPottar eru vinsælustu vasadiskóin nú til dags og eiga þá margir, eins og gefur að skilja þegar um svona vinsæla vöru er að ræða. Hér er hægt að niðurhala, eða dánlóda, 194 blaðsíðna bók um pottinn endurgjaldslaust.

Njótið. 

Ameríkanar eru klikk...

Skemmtilegarnir, Ameríkanar. Að maður skuli hafa virt þessa þjóð. Það hefur sennilega fyrir tíma Gogga Runna.

Annars var það John Lennon sem söng "...first you must learn how to smile as you kill..." Þetta tekst bandaríska hernum svona þrælvel en svo kvarta þeir þegar fólk skemmtir sér með þetta. Þeir segja heiminum stríð á hendur, gera loftárásir, innrásir í tvö lönd og horfa til þess þriðja með slefið lafandi niður á höku. Svo kemur einhver hermaður heim, er auðvitað kolruglaður á því sem hann hefur upplifað og þeir fara í fýlu þegar hann lýsir því sem gerist í stríði. 

Bandaríska varnarmálaráðuneytið fordæmir tónlistarmyndband

My Melancholy Blues

Það kemur fyrir þegar farið er í gegn um plötusafnið að maður finnur gullmola. Queen er hljómsveit sem kemur alltaf aftur, hún gleymist en nokkrum mánuðum seinna skýst hún upp á yfirborðið, sérstaklega eftir að hafa séð þá eftirlifandi á hljómleikum í fyrra. Ég var að fara í gegn um iTunes og brenna disk í bílinn. Ég ákvað að búa til öðruvísu Queen safn, óþekkt lög. My Menancholy Blues var það á meðal. Þetta spilaðist svo á leiðinni heim úr vinnunni og ég mundi hvers konar meistaraverk þetta lag er. Freddie samdi þetta á þeim tíma sem hann drakk og skemmti sér sem mest og það hljómar eins og hann hafi fengið sér of mikið neðan í því og það síðan verið frétt dagsins. Textinn er frábær og lagið svo einfalt, en jaðrar þó við klassíska tónlist. Píanóleikurinn gefur bestu klassískum leik ekkert eftir.

Ég mæli því með að þeir sem eiga diskinn News of the World spili lagið og þeir sem eiga hann ekki verði sér út um þetta. Lagið er algjör andstæða vinsælli laga á plötunni, We are the Champions og We Will Rock You.

Hér er textinn, lagið verið þið að finna sjálf.

My Melancholy Blues


Another party's over
And I'm left cold sober
My baby left me for somebody new
I don't wanna talk about it
Want to forget about it
Wanna be intoxicated with that special brew
So come and get me
Let me
Get in that sinking feeling
That says my heart is on an all time low - So
Don't expect me
To behave perfectly
And wear that sunny smile
My guess is I'm in for a cloudy and overcast
Don't try and stop me
'Cos I'm heading for that stormy weather soon

I'm causing a mild sensation
With this new occupation
I'm permanently glued
To this extraordinary mood so now move over
Let me take over
With my melancholy blues

I'm causing a mild sensation
With this new occupation
I'm in the news
I'm just getting used to my new exposure
So come into my enclosure
And meet my
Melancholy blues